اگر ما به مفهوم واقعي انتظار بنگريم دور از انصاف است که «انتظار» را عامل رکود و سستي بدانيم، زيرا چنان که گفتيم، «انتظار» به معناي اميد و آرزو است. و ترديدي نيست که «اميد و آرزو» در زندگي انسان يکي از مؤثّرترين عوامل تحرّک بشر است که ايجاد جاذبه مي کند و انسان را به راه مي اندازد و او را به سوي خود مي کشاند. جوهره اين اميدواري، همان «خوشبيني» نسبت به آينده بشر، و پشتوانه آن، نويد حتمي و مژده قطعي خداوند به پيروزي مستضعفان و فرمان روايي صالحان و نيک فرجامي پرهيزکاران است.

حال، براي اين که اين موضوع کاملاً روشن شود، مسأله انتظار را تحت چند عنوان دنبال مي کنيم:

1 ـ ارزش و اهميّت انتظار در روايات اسلامي.

2 ـ آثار سازنده انتظار و نقش آن در ساختن اجتماع.

3 ـ انتظار عامل مقاومت و پايداري.

4 ـ انتظار عامل بقاي جامعه تشيّع.