مرحوم سيد بن طاووس، در حديث جامع ديگري که در رابطه با خروج پرچم هاي



[ صفحه 194]



سياه از سعيد بن مسيب از رسول خدا صلي الله عليه و اله نقل کرده است، ماجراي دومين حرکت ايرانيان و توصيف پرچم هاي آنان را اينگونه بازگو نموده است:

«عن سعيد بن المسيب قال: قال رسول الله صلي الله عليه و اله تخرج من المشرق رايات سود لبني العباس، ثم يمکثون ما شاء الله، ثم تخرج رايات سود صغار، تقاتل رجل من ولد أبي سفيان و أصحابه، من قبل المشرق، و يؤدون الطاعة للمهدي عليه السلام» [1] .

سعيد بن مسيب از رسول خدا صلي الله عليه و اله روايت کرده است که آن حضرت فرمود: پرچم هاي سياهي از مشرق بسود «بني العباس» خارج مي شوند و تا آن موقعي که خدا بخواهد خواهد ماند، سپس بعد از آن پرچم هاي سياه ديگري نيز که آن پرچمها هم سياه است ولي کوچک است (و با پرچم هاي بني العباس فرق دارد) قيام مي کنند و با مردي از فرزندان ابوسفيان (يعني: سفياني معروف) و ياران او مي جنگند، و قيامشان نيز از مشرق زمين است. و سرانجام تسليم حضرت مهدي عليه السلام مي شوند و زمام کار (و حکومت) خود را بدست آن حضرت مي سپارند.

همانگونه که در حديث پيشين اشاره نموديم، اين حديث: به دو نوع پرچم اشاره دارد يکي پرچم هاي سياه رنگي که بسود بني العباس بوده است و ديگر پرچم هاي سياهرنگ کوچکي که پس از انقراض دولت بني العباس پيدا مي شوند و زمينه ساز حکومت جهاني حضرت مهدي عليه السلام خواهند بود. البته با اين تفاوت که پرچم هاي سياهرنگ بني العباس دراز و طولاني بوده و پرچم هاي دوم سياهرنگ و کوچک است.

در اين باره مرحوم علامه ي مجلسي اعلي الله مقامه در کتاب «بحارالانوار» ج 42 ص 61 به نقل از «تاريخ طبري» در وصف پرچم هاي بني العباس چنين آورده است:

وقتي «ابراهيم امام» پرچم نصرت را بدست ابومسلم خراساني داد، سفيد رنگ و طول آن 14 ذرع يعني در حدود 7 متر بود و بر روي آن با مرکب نوشته شده بود «اذن للذين يقاتلون بأنهم ظلموا و أن الله علي نصرهم لقدير»؛ [2] به جنگجويان اسلام



[ صفحه 195]



رخصت جنگ داده شد، زيرا آنان از دشمن ستم کشيدند، و خداوند بر ياري نمودن آنان توانا است.

ابومسلم به غلام خود دستور داد تا آن را به رنگ سياه تبديل کند، زيرا موقعي که لباس سياه پوشيد گفت: اين لباس داراي هيبت و ابهتي است و لذا رنگ سياه را براي مخالفت با «بني اميه» و اينکه در نظر بيننده با هيبت جلوه کند انتخاب نمود، و مي گفتند که رنگ سياه علامت حزن و اندوه و غمگساري بر آل محمد صلي الله عليه و اله و شهداي گلگون کفن کربلا و زيد بن علي بن الحسين و يحيي بن زيد است.

بنابراين، ظاهرا علت اينکه پيغمبر اکرم صلي الله عليه و اله در توصيف پرچم هاي دوم فرموده است (ثم تخرج رايات سود صغار) سپس پرچم هاي سياه ديگري که آن پرچمها کوچک است خروج مي کنند، همين بوده است که چون آن حضرت خواسته اند براي صاحبان پرچم هاي دوم امتيازي قائل شوند، از اينرو براي پرچم هاي آنان کلمه ي «صغار» (يعني پرچم هاي کوچک) صفت آورده اند.

و از اينجا بخوبي مي توان دريافت که مراد و مقصود «ابن عباس» نيز از پرچم هاي سياه در حديث پيشين، همان پرچم سياه رنگ «شيعيان» بوده است و لذا هم، از پرچم هاي سياه نامبرده، و هم به احترام کردن و گرامي داشتن «ايرانيان» دستور داده است.

روي اين بيان، همانطوري که گفتيم: روايت ابوهريره که در دنباله ي حديث ابن عباس در مورد خروج پرچم هاي سياه آمده است، بدون ترديد به همان پرچمهاي زمينه سازان دولت عباسيان مربوط مي شود و به خروج دومين پرچم هاي سياه هيچگونه ربطي ندارد.

علاوه بر همه ي اينها: صرف نظر از حديث «ابن عباس» روايات ديگري در دست داريم که پيغمبر اکرم صلي الله عليه و اله بطور اختصار ماهيت قيام صاحبان پرچم هاي سياه دوم و هدف آنان را بخوبي روشن نموده و هدف آنان را براي همگان مشخص ساخته اند چنانکه در حديث پنجمي که خواهيم آورد، خواهيد ديد: که رسول خدا صلي الله عليه و اله علت و هدف و انگيزه ي قيام صاحبان پرچم هاي سياه دوم را گرچه با يک جمله ي کوتاه ولي با يک عالم معنا، بيان فرموده است که نيازي به اين همه پريشان گوئيهاي ما ندارد.



[ صفحه 196]