بازگشت

فهرست علائم عامه


مرحوم شيخ مفيد (رضوان الله عليه) در ذکر علامتهاي زمان قيام حضرت مهدي عليه السلام در کتاب ارشاد چنين فرموده است:

بدان که: رواياتي که در ذکر نشانه هاي زمان ظهور حضرت مهدي عليه السلام رسيده، و آن نشانه ها و علامات و حوادث بايد پيش از ظهور مبارک آن بزرگوار واقع شود فراوان است که از جمله ي آنها اين علامت است:

1- خروج سفياني.

2- کشته شدن سيد حسني.

3- اختلاف بني عباس بر سر سلطنت دنيوي.

4- گرفتن خورشيد در نيمه ي ماه مبارک رمضان.

5- گرفتن قرص ماه در آخر ماه مبارک بر خلاف عادت.

6- فرو رفتن زمين «بيداء» که سرزميني است ميان مکه و مدينه.

7- فرو رفتن يا جمعيتي در مشرق.

8- فرو رفتن يا جمعيتي در مغرب.

9- توقف خورشيد از اول ظهر تا وسط عصر.

10- طلوع خورشيد از مغرب.

11- کشته شدن نفس زکيه که سيدي است هاشمي در پشت کوفه، يعني: نجف، با هفتاد نفر از صلحاء.

12- بريدن سر مردي هاشمي؛ يعني: سيد در ميان رکن و مقام.

13- خراب شدن ديوار مسجد کوفه.

14- نمايان شدن پرچم هاي سياه از طرف خراسان.



[ صفحه 30]



15- خروج يماني، از طرف يمن.

16- ظهور مغربي، در مصر و حکومت بر شامات.

17- فرود آمدن ترکان در جزيره، که ظاهرا شرقي ها و غربي ها هستند، در جزيرة العرب.

18- ورود روميان در رمله.

19- طلوع ستاره ي درخشاني در مشرق که مانند ماه بدرخشد و سپس دو طرف آن خم گردد بطوري که نزديک باشد دو طرف آن به هم برسد. و البته اين ستاره غير از ستاره ي دنباله داري است که در بعضي از روايات به قيام شخصي در آخرالزمان پيش از ظهور حضرت مهدي عليه السلام اشاره دارد.

20- پيدا شدن سرخي شديدي در آسمان که در اطراف آن پراکنده شود.

21- پيدايش آتشي در طول مشرق که تا سه روز يا هفت روز در هوا بماند.

22- عرب ها استقلال پيدا کنند و کشورگشائي نمايند و از زير بار و نفوذ ديگران بيرون روند.

23- اهل مصر فرمانرواي خود را بکشند.

24- پرچم هاي قيس و عرب به کشور مصر وارد شود.

25- شام خراب شود و سه پرچم مختلف در آنجا پديدار گردد.

26- پرچم هاي (کنده) در خراسان کوبيده شود.

27- سواراني از طرف مغرب بيايند تا در کنار (حيره) حدود نجف، منزل گزينند و پرچم هايي سياه از طرف مشرق بسوي آنها روي آورند.

28- شط فرات طغيان کند يا شکافته شود به حدي که آب در کوچه هاي کوفه داخل شود.

29- دوازده نفر از نژاد ابوطالب خروج نمايند که هر کدام از آنها دعوي امامت نمايند.

30- شصت نفر دروغگو ظاهر شوند که همگي به دروغ ادعاي پيغمبري کنند.

31- مرد بزرگ و با شخصيتي از پيروان بني عباس را ميان (جلولا) و (خانقين)



[ صفحه 31]



بسوزانند.

32- پلي در بغداد در کنار محله ي (کرخ) ساخته شود.

33- باد سياهي در اول روز در بغداد بلند شود، و زلزله اي در آنجا روي دهد به حدي که بسياري از شهر فرو رفته و خراب گردد.

34- ترسي عمومي و مرگي سريع و همگاني همه ي اهل عراق و مردم بغداد را فرا گيرد که قرار و آرام، يا راه فرار نداشته باشند.

35- نقصاني در مال و جان و محصول مردم پيدا شود.

36- ملخي در فصل خود، و ملخي بي موقع پيدا شود که زراعت و غلات را نابود کند، و مردم از آنچه که مي کارند نفعي نبرند.

37- اختلاف و دودستگي در ميان دو صنف «عجم» پيدا شود بطوري که خونريزي بسياري در بين آنان پديدار گردد.

38- بردگان در برابر اربابان خود سرکشي کنند و از زير فرمان آنها بيرون روند و آقايان خود را به قتل رسانند.

39- گروهي از بدعت گزاران به شکل ميمون و خوک، مسخ گردند.

40- بندگان بر شهرهاي اربابان خود غلبه پيدا کنند.

41- ندائي از آسمان بلند شود که همه ي مردم روي زمين هر کس به زبان خود آن را بشنوند.

42- صورت و سينه اي در چشمه ي خورشيد، و در روايت ديگري صورت و کف دستي در برابر خورشيد ظاهر شود.

43- مردگاني زنده شوند و از قبرها بيرون بيايند، و به دنيا بازگردند، و با يکديگر آشنا شوند، و از يکديگر ديد و بازديد نمايند.

44- اين جريانات، که البته در تحقق وقوع آنها ترتيب شرط نيست، با بيست و چهار باران پي در پي پايان پذيرد، که زمين بوسيله ي آن باران ها زنده گردد، و برکاتش آشکار شود، و پس از آن هر گونه آفت و بيماري از شيعيان حضرت مهدي عليه السلام و معتقدين به حق دور گردد، و آنگاه بدانند که آن جناب در مکه ظهور نموده و براي ياران آن حضرت بدان سو رهسپار شوند، چنانکه اخبار در اين



[ صفحه 32]



زمينه روايت شده است.

و اين نشانه ها که گفته شد البته قسمتي از آنها حتمي، و قسمتي مشروط به شروطي است که اگر خدا بخواهد واقع نخواهد شد؛ و خداوند بدانچه واقع خواهد شد، دانا و آگاه است. و ما اين حوادث و علائم را مطابق آنچه در کتب حديث و روايات يافتيم، نقل نموديم. و از خداوند ياري مي جوئيم و از او توفيق مي طلبيم. [1] .

آنچه تا اينجا آمد، شماري اندک از انبوه علامات ظهور حضرت ولي الله الاعظم امام عصر و ناموس دهر «ارواحنا له الفداء» بود که فهرست وار بر شمرديم، تحقيقا شمارش همه ي علاماتي که از زبان گهربار ائمه ي معصومين عليهم السلام روايت شده و محدثين عالي مقام شيعه آن علامات را در کتابهاي ارزنده خود جمع آوري نموده اند بيش از آن است که در اين مختصر بگنجد.

علاقه منداني که مايلند از علامات ظهور مهدي فاطمه عليهماالسلام و يکتا بازمانده ي اختر فروزان آسمان نبوت و امامت بيش از آنچه که نقل شد؛ واقف گردند، مي توانند به کتابهائي که با تفصيل بيشتري در اين زمينه نگارش يافته است، مراجعه نمايند.


پاورقي

[1] ارشاد مفيد ص 358-356- چاپ بيروت.