ابن کثير دمشقي، متوفاي سال 774 هجري در کتاب «نهايةالبداية و النهاية» پس از ذکر روايتي که از رسول خدا صلي الله عليه و اله درباره ي خروج پرچم هاي سياه از خراسان آورده است، چنين مي نويسد:

اين پرچم هاي سياه، نه آن پرچم هاي سياهي است که ابومسلم خراساني با آنها آمد و دولت بني اميه را در سال 132 هجري، سرنگون ساخت، بلکه اين پرچمها، پرچم هاي سياه ديگري است که براي ياري دادن و کمک رساندن و مساعدت حضرت مهدي عليه السلام مي آيد. و خداوند کار آن حضرت را در يک شب اصلاح مي نمايد و او را بوسيله ي مردمي از اهل مشرق که وي را ياري مي دهند و دولتش را برپا مي دارند و ارکانش را محکم مي کنند، و پرچمهاي شان سياه است. تاييد مي فرمايد. [1] .

مؤلف کتاب «الاشاعه لاشراط الساعه» برزنجي شافعي نيز پس از آنکه روايتي را از رسول خدا صلي الله عليه و اله درباره ي خروج پرچم هاي سياه نقل کرده است درباره ي ماهيت اين پرچم ها و صاحبان آن چنين مي نويسد:

تذکر: اين پرچم هاي سياه، غير از پرچمهاي سياهي است که براي ياري دادن بني العباس آمدند، و گرچه اين هر دو پرچم از طرف مشرق و اهل خراسان است و هر دو با بني اميه مي جنگند اما پرچم هاي سياه دومي با پرچمهاي بني العباس فرق بسيار دارد، زيرا: صاحبان اين پرچمها - کلاههايشان سياه و لباسها و پيراهنهايشان - سفيد است و آنها لباسهايشان سياه بود، و اين پرچمها کوچک است و آن پرچمها بزرگ بود، و اين پرچمها رهبرشان سيدي هاشمي



[ صفحه 152]



است که فرمانده سپاه او مردي بنام شعيب بن صالح تميمي است و آن پرچمها آنها را «ابومسلم» رهبري مي کرد، و صاحبان اين پرچمها با مردي از اولاد ابوسفيان - بنام سفياني - مي جنگند و صاحبان آن پرچمها با (بني مروان) جنگيدند، و در روايت «سعيد بن مسيب» به همه ي اينها تصريح شده است». [2] .



[ صفحه 153]