مرحوم شيخ صدوق (رحمه الله) مشروح جريان قيام و علامات خاصه ي حضرت را به سند خود از حضرت امام محمد تقي جوادالائمه عليه السلام و او از آباء طاهرين خود از پيغمبر گرامي چنين نقل کرده است:



[ صفحه 26]



رسول خدا صلي الله عليه و آله در بيان اوصاف حضرت قائم عجل الله تعالي فرجه به «ابي ابن کعب» فرمود:

به راستي که خداوند عزوجل، در صلب امام حسن عسکري عليه السلام نطفه اي ترکيب نموده است پاک و پاکيزه و طيب و طاهر، که هر مؤمني که خداوند از او در خصوص دوستي و ولايت اهل بيت عليهم السلام پيمان گرفته باشد، از او راضي و خشنود است، و هر منکري که از او دوري جويد به او کافر باشد.

او امامي است پاک، و پاکيزه، ستوده خصال و هدايت کننده که به عدالت حکم مي کند و مردم را به عدل و دادگري فرمان مي دهد و در گفتارش خداي تعالي را تصديق مي کند و خداوند هم گفتار او را تصديق مي نمايد، و چون علائم ظهور و دلائل خروج، براي او ظاهر گردد از «تهامه» يعني: از سرزمين حجاز، خروج خواهد نمود.

براي او در «طالقان» گنج هائي ذخيره است که نه از طلاست و نه از نقره، بلکه گروهي هستند از سواران شجاع و نيرومند که به ساز و برگ کامل جنگي مجهزند، و مرداني هستند (نشانه دار) با اسم و رسم، معروف و مشهور و نام آور [1] که خداوند آنها را از شهرهاي دور دست به شماره ي اصحاب (بدر) سيصد و سيزده تن به دور او جمع کند.

و با او نامه اي است مهر شده که در آن نامه شماره ي اصحاب و يارانش، و نام و نسبشان و نام شهرهايشان، و شغل و کارشان و کنيه و صفاتشان و تمام خصوصياتشان ثبت و ضبط و نوشته شده است. آنان در هنگام جنگ و نبرد و مردانه به دشمن حمله مي برند و به پيش مي تازند و در فرمانبرداريش سخت و کوشا و جدي هستند.

«ابي بن کعب» عرضه داشت: يا رسول الله! دلائل و علامات ظهورش چيست؟ فرمود: يکي اينکه: پرچم و علمي دارد که چون وقت ظهورش فرا رسد خود به خود باز مي شود و خداي تعالي آن را به سخن مي آورد و عرض مي کند:

(يا ولي الله اقتل أعداء الله)



[ صفحه 27]



اي ولي خدا از پشت پرده به در آي و دشمنان خدا را به قتل برسان.

و او دو پرچم، و دو نشانه دارد. «و له رايتان و علامتان». [2] .

و دوم اينکه: شمشيري دارد که در غلاف است و چون هنگام ظهور حضرتش فرا رسد شمشير او از غلاف بيرون مي آيد و خداوند آن را به سخن مي آورد و صدا مي زند: (اخرج يا ولي الله فلا يحل لک أن تقعد عن أعداء الله)

اي ولي خدا، از پشت پرده ي غيبت بيرون بيا و قيام کن که ديگر جاي درنگ نيست و براي تو روا نيست که از دشمنان خدا دست برداري!!!

پس آن حضرت قيام مي نمايد و دشمنان خدا را در هر کجا که بيابد به قتل مي رساند و حدود خداوند را جاري مي سازد و به حکم خداوند حکم مي فرمايد، و او خارج مي شود در حالي که «جبرئيل» در طرف راستش و «ميکائيل» در طرف چپش و «شعيب و صالح» [3] جلودار و پيشرو لشکريان او باشند. و زود باش آنچه را که به شما گفتم، مردم آن را به زبان آورند، هر چند بعد از زمانهاي طولاني باشد «و أفوض أمري الي الله عزوجل ولو بعد حين».

اي «ابي» خوشا بحال کسي که او را ديدار کند و زمانش را درک نمايد، و خوشا به حال کسي که او را دوست بدارد و به او عقيده داشته باشد، خداوند آنها را از هلاکت نجات دهد به وسيله اقرار به او و به رسول خدا صلي الله عليه و آله و جميع امامان معصوم عليهم السلام؛ بهشت را به رويشان بگشايد، و حکايت آنان در زمين مانند معصوم عليهم السلام؛ بهشت را به رويشان بگشايد، و حکايت آنان در زمين مانند حکايت «مشک» است که بويش پراکنده شود و هرگز تغيير نيابد، و مثل آنان در آسمان مانند ماه نوراني است که هرگز خاموش نشود و تيره نگردد.

ابي گفت يا رسول الله! خداي تعالي حال اين امامان معصوم عليهم السلام را چگونه بيان فرموده است؟



[ صفحه 28]



فرمود: به راستي که خداوند عالم بر من دوازده مهر و دوازده صحيفه نازل فرموده که نام و صفت هر امامي بر مهر و صحيفه اش مي باشد. [4] .

در کتاب «نورالانوار» فارسي نوشته شيخ علي اصغر بروجردي در قسمت نورهشتم در بيان علامات ظهور، در مورد پرچم آن حضرت چنين آورده است:

با آن حضرت سه علم مي باشد که بر پوشه ي علم اول نوشته شده است

«أليوم أکملت لکم دينکم و أتممت عليکم نعمتي و رضيت لکم الاسلام دينا» [5] .

امروز دين شما را کامل نمودم و نعمت خود را براي شما تمام کردم و از براي شما راضي شدم که اسلام دينتان باشد.

و بر پوشه ي علم دوم نوشته شده است:

«يوفون بالنذر و يخافون يوما کان شره مستطيرا» [6] .

آنها به نذر و پيمان خود وفا مي کنند و از روزي که شدت و سختي آن همه ي اهل محشر را فرا مي گيرد ترس و واهمه دارند.

و بر پوشه ي علم سوم نوشته شده است:

«لا اله الا الله، محمد رسول الله، علي ولي الله و خليفته، و الحسن و الحسين و التسعة من ولد الحسين أوصيائه».

معبودي جز خالق يکتا نيست و محمد صلي الله عليه و آله فرستاده ي خدا است و علي عليه السلام ولي خدا و جانشين پيامبر است، و امام حسن و امام حسين عليهماالسلام و نه تن ديگر از فرزندان امام حسين عليه السلام اوصياء او مي باشند. [7] .