چنانکه بر ارباب فضل و دانش و صاحبان درک و بينش و اهل علم و اطلاع پوشيده و مخفي نيست و همه ي پژوهشگران و ارباب تحقيق مي دانند، در روزگار گذشته و تاريخ صدر اسلام، استعمال کلمه ي «ايران» و ايراني در نزد مسلمانان آنروز مرسوم و متداول نبوده، و بلکه بر عکس امروز، که «ايرانيان» در سراسر جهان بعنوان ايراني، شناخته و معرفي مي شوند، و در آن روزگار «اعراب» و مسلمانان اوليه از ايرانيان، با عناوين مختلفي چون «فرس، عجم، موالي، خراساني» و الفاظ ديگري نظير اين کلمات ياد مي کرده اند، و اين مطلب، حقيقت مسلم و انکار ناپذيري است که براي هيچکس قابل ترديد نيست.

بهمين دليل در احاديث وارده ي از معصومين عليه السلام، و کتب فقه، و تاريخ و لغت و ساير کتابها نيز از «ايرانيان» بعنوان ايراني سخني به ميان نيامده و از آنها بگونه اي ديگر ياد شده است.

بنابراين اگر بخواهيم که آيا در مورد «ايرانيان» از پيامبر بزرگوار اسلام، و جانشينان معصوم آن حضرت، حديث و روايتي نقل شده است يا خير، بايد به عناوين ياد شده از قبيل فرس، عجم، موالي و نظاير اينها مراجعه کنيم تا واقعيت مطلب آشکار گردد. و اينک يکايک آنها را بررسي مي کنيم.