از جمله علائم حتميه: که بايد پيش از ظهور مبارک حضرت ولي عصر (ارواحنا فداه) واقع شود، و ائمه معصومين عليهم السلام به حتمي بودن آن تصريح فرموده اند، صيحه و نداي آسماني است.

در اين زمينه روايات بسياري از پيشوايان گرامي اسلام رسيده سا که ما به جهت



[ صفحه 84]



اختصار تنها به ذکر سه حديث اکتفا مي کنيم.

1-«عن شر حبيل قال:قال ابوجعفر عليه السلام و قد سالته عن القائم فقال: «انه لايکون حتي ينادي مناد من السماء يسمع اهل المشرق و المغرب حتي تسمعه الفتاه في خدرها». [1] .

راوي گفت: از امام باقر عليه السلام درباره ي حضرت قائم عليه السلام سوال نمودم، فرمود: اين کار نخواهد شد تا آنگاه که آوازه اي از آسمان آواز دهد، چنانکه اهل مشرق و مغرب و حتي دوشيزگان در پس پرده آن را بشنوند.

2- «عن ابي عبدالله عليه السلام انه قال: قلنا له:السفياني من المحتوم؟

فقال:نعم، و قتل النفس الزکيه من المحتوم، و القائم من المحتوم، و خسف البيداء من المحتوم، و کف تطلع من السماء من المحتوم؟

و النداءمن السماء من المحتوم فقلت: واي شي ء يکون النداء؟

فقال:مناد ينادي باسم القائم و اسم ابيه عليهم السلام». [2] .

راوي گفت: به امام صادق عليه السلام عرض کرديم:سفياني حتمي است؟

فرمود:آري و کشته شدن نفس زکيه حتمي است، و قائم عليه السلام از حتميات است. و فرو رفتن سرزمين بيداء و لشکريان سفياني حتمي است، و ظاهر شدن کف دستي از آسمان حتمي است، و ندا از آسمان حتمي است.

عرض کردم:ندا چه خواهند بود؟

فرمود: ندا دهنده اي که به نام حضرت قائم عليه السلام و نام پدرش را ندا خواهد داد.

3- عبدالله بن نسيان گفت: در محضر ابي عبدالله (امام صادق عليه السلام) بودم که شنيدم مردي از «همدان» به آن حضرت عرض مي کند، اين مردم عامه (يعني اهل تسنن) ما را سرزنش مي کنند و به ما مي گويند شما چنين مي پنداريد که آواز دهنده اي از آسمان بنام حضرت صاحب الامر عليه السلام خواهد داد، آن حضرت که تکيه داده



[ صفحه 85]



بود، خشمگين شد، برخاست و نشست، سپس فرمود: اين سخن را از من نقل نکنيد ولي از پدرم نقل کنيد و هيچ اشکالي براي شما نخواهد داشت. من گواهي مي دهم که از پدرم شنيدم که مي فرمود:

به خدا قسم که اين مطلب در کتاب خدا (قرآن کريم) کاملا روشن است، آنجا که مي فرمايد: «ان نشا ننزل عليهم من السماء آيه فظلت اعناقهم لها خاضعين» [3] .

اگر ما بخواهيم نشانه اي از آسمان براي آنان فرو فرستيم که در برابر آن خاضع شوند،آن روز در روي کره زمين کسي نخواهد ماند مگر آنکه در مقابل آن نشانه گردن کج خواخد کرد.

همه ي مردم روي زمين چون بشنوند که صدائي از آسمان بلند است و مي گويد:

«توجه کنيد که حق در علي ابن ابي طالب عليه السلام و شيعيان اوست» ايمان آورند.

فرمود: و چون فردا شود شيطان به هوا رود تا آنجا که از ديدگان زمينيان پنهان شود سپس آواز دهد: توجه کنيد که حق در عثمان بن عفان و شيعيان اوست زيرا او مظلوم کشته شد، و خونش را مطالبه کنيد.

فرمود: خداوند در آن هنگام مردمان با ايمان را که گرفتار حق ثابت قدم اند بر حق، ثابت نگه مي دارد، و گفتار ثابت بر حق، همان نداي نخستين است، ولي آنانکه در دلهايشان بيماري هست به شک مي افتند، و بيماري دل، به خدا قسم کينه و دشمني ماست که در آن هنگام از ما دوري مي جويند، و ما را ناسزا مي گويند و مي گويند: اين آوازه دهنده نخستين سحري بود از سحرهاي اين خاندان.

سپس امام صادق عليه السلام اين آيه را تلاوت فرمود:

«ان يروا آية يعرضوا و يقولوا سحر مستمرا» [4] .

اگر نشانه اي را به بينند رو گردان شده و مي گويند که سحر سابقه داري است». [5] .



[ صفحه 86]