اينک به رواياتي که در مورد نفس زکيه و پسر عموي وي و سيد حسني از زبان درربار ائمه معصومين عليهم السلام نقل شده است، توجه کنيد.

1- در ضمن حديثي که از رسول خدا صلي الله عليه و آله درباره ي نفس زکيه نقل شده چنين آمده است:

«ان المهدي عليه السلام لايخرج حتي تقتل النفس الزکيه، فاذا قتلت النفس الزکيه، غضب عليهم من في السماء و من في الارض، فاتي الناس المهدي عليه السلام فزفوه کما تزف العروس الي زوجها ليله عرسها»! [1] .

حضرت مهدي عليه السلام قيام نخواهد کرد تا زماني که نفس زکيه کشته شود. چون نفس زکيه کشته شد، آنچه در آسمانها و زمين است بر آن مردم يعني [بني اميه] خشم خواهد گرفت، و مهدي عليه السلام ظهور خواهد نمود، و مردم فوج فوج و دسته دسته با پاي خود همانگونه که در شب عروسي، عروس را با خوشحالي به خانه ي داماد مي برند، به سرعت به طرف او رو مي آورند.

2- در روايتي که از اميرالمومنين عليه السلام رسيده چنين است:

«الا اخبرکم بآخر ملک بني فلان؟ قيل: بلي، قال: قتل نفس حرام، في يوم



[ صفحه 79]



حرام، في بلد حرام، عن قوم قريش، و الذي الحبه و برا النسمه مالهم من ملک بعده غير خمسه عشر ليله»! [2] .

اميرالمومنين عليه السلام فرمود:آيا شما را از پايان حکومت بني فلان خبر ندهم؟ عرض کردند چرا يا اميرالمومنين. فرمود: کشتن نفس محترمي که ريختن خون او حرام است- يعني نفس زکيه- در روز محترم، در شهر محترم از طايفه اي از قريش. قسم به پروردگاري که دانه را شکافت و بشر را آفريد، پس از کشتن او به جز پانزده شب حکومت نخواهند کرد.

3- در ضمن روايت مفصلي که «جابر جعفي» از امام باقر عليه السلام درباره ي اوضاع عمومي آخرالزمان نقل کرده چنين آمده است:

«... ما اشکل عليکم، فلم يشکل عليکم عهد نبي الله صلي الله عليه و آله و رايته و سلاحه، و النفس و الزکيه من ولد الحسين عليه السلام». [3] .

اي جابر، اگر ديدن و شنيدن نشانه هائي که براي تو بر شمردم بر مردم دشوار باشد، پيمان پيامبر خدا و پرچم و اسلحه رسول خدا صلي الله عليه و آله و شهادت نفس زکيه که از فرزندان حسين عليه السلام است، همه دشواريها را برطرف مي کند، و ديگر مشکلي براي آنان نخواهد بود.

در اين حديث امام باقر عليه السلام نفس زکيه را از اولاد امام حسين عليه السلام دانسته و شهادت او را يکي از نشانه هاي بارز ظهور حضرت ولي عصر -عجل الله تعالي فرجه- قرار داده است، و البته ذکر نفس زکيه در اينجا بخاطر همان ممتاز بودن شهادت، و کشته شدن او به طور خاص است که وي را از ديگر علامتها جدا و ممتاز ساخته است.

4- در روايت ديگري از امام باقر عليه السلام تعدادي از علامات را برشمرده، و ضمن شهادت نفس زکيه چنين ياد فرموده است:

«و قتل غلام من آل محمد صلي الله عليه و آله بين الرکن و المقام، اسمه محمد ابن الحسن النفس الزکيه.» [4] .



[ صفحه 80]



و از جمله ي علامات کشته شدن مردي از دودمان پيغمبر صلي الله عليه و آله است بين رکن و مقام که نام محمد بن الحسن و موصوف به نفس زکيه مي باشد.

5- در مورد چگونگي کشته شدن نفس زکيه در ضمن روايتي که از امام باقر عليه السلام نقل شده چنين آمده است:

حضرت قائم عليه السلام به ياران خود مي فرمايد:اي قوم اهل مکه مرا نمي خواهند ولي من براي اينک با ايشان اتمام حجت کنم کسي را به سوي آنها مي فرستم تا آنچه شايسته است که شخصي مانند من با آنان اتمام حجت کند که به ايشان بگويد.

آنگاه مردي از ياران خود را مي طلبد و به او مي فرمايد: برو نزد اهل مکه و به آنها بگو اي اهل مکه من فرستاده ي فلاني هستم، و او به شما مي گويد:

ما اهل بيت رحمت و معدن رسالت و خلافت هستيم و از ذريه محمد صلي الله عليه و آله و سلاله ي پيغمبرانيم ما مظلوم واقع شديم و مردم به ما ستم نمودند و ما را آواره ساختند و از هنگام رحلت رسول خدا صلي الله عليه و آله تا امروز حق ما غصب شده است. اکنون ما از شما چشم ياري داريم و از شما ياري مي طلبيم، پس ما را ياري کنيد.

وقتي که آن جوانمرد به اين سخن تکلم نمود، بر او هجوم مي آورند و او را ما بين رکن و مقام به شکلي خاص سر مي برند و اوست نفس زکيه. [5] .

حديث مفصل است و تتمه دارد.