از ويژگيهاي اين شيفتگان حق و عدالت، و عاشقان آزادي و عزت نفس که زير بار ذلت نمي روند و با مقاومتي افتخارآفرين در خون خود مي غلطند و سرانجام در راه



[ صفحه 544]



هدف مقدس خويش به پيروزي مي رسند اين است که: آنان ادعاي شهادت دارند و آرزو مي کنند که در راه رضاي خدا کشته شده و به فيض بزرگ شهادت نائل شوند. و اينک اوصاف دقيق اين مردم خداجوي با ايمان را که جزء ياوران صديق امام عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف) مي باشند، (و پيش از ظهور مبارک حضرتش بپا مي خيزند، و براي برپائي حکومت جهاني آن حضرت زمينه سازي مي کنند، و در برابر دشمنان سرسختانه به نبرد سرنوشت ساز خود ادامه مي دهند، و شبانه روز در جبهه هاي جنگ در انتظار رسيدن به هدف بسوي مقصد حرکت مي کنند و به تعبير امام صادق عليه السلام (پارسايان شب و شيران روزند) از بيان درربار امام صادق عليه السلام بشنوي د.

فضيل بن يسار مي گويد: امام جعفرصادق عليه السلام فرمود:

براي او يعني براي امام زمان عليه السلام گنجي در طالقان [1] هست که از طلا و نقره نيست، و پرچمي است که از روزي که آن را پيچيده اند برافراشته نشده است [2] در آنجا مرداني هستند که دلهاي آنان مانند پاره هاي آهن است. شکي در ايمان به خدا در آن دلها راه نيافته و در طريق ايمان به خدا از سنگ سخت محکم تر است اگر آنها را وادارند که کوهها را از جاي برکنند آنها کوهها را از جاي برکنده و از ميان برمي دارند.

لشکر آنها قصد هيچ شهري نمي کنند جز اينکه آن را خراب مي نمايند (دقت کنيد) و تو گوئي بر مرکبهاي جنگي خود همچون بازهاي شکاري هستند. و خود را براي تبرک به زين مرکب امام مي سايند. آنها در جنگ امام را پروانه وار در ميان گرفته و با جان خود از وي دفاع مي کنند و هر کاري که داشته باشد برايش انجام مي دهند. آنها راد مرداني هستند که شبها نمي خوابند، زمزمه ي آنها در حال عبادت همچون زمزمه ي زنبوران عسل است، شبها بعبادت مشغولند، و بر مرکبهاي جنگي خود شب را به صبح مي آورند.

رهبان بالليل، و ليوث بالنهار، هم أطوع له من الأمة لسيدها کالمصابيح،



[ صفحه 545]



کأن قلوبهم القناديل، و هم من خشية الله مشفقون، يدعون بالشهادة، و يتمنون أن يقتلوا في سبيل الله، شعارهم يا لثارات الحسين اذا ساروا يسير الرعب أمامهم مسيرة شهر يمشون الي المولي ارسالا، بهم ينصرالله الحق.

(آنان پارسايان شب، و شيران روزند، و در اطاعت و فرمانبرداري امام خويش، بيش از کنيزي که نسبت به آقاي خود فرمانبردار است پافشاري دارند. آنها مانند چراغهاي درخشنده اند، دلهاي آنان همچون قنديلها روشن و تابنده است از خوف و خشيت خداوند واهمه دارند دعا مي کنند که خداوند شهادت را نصيبشان گرداند. و آرزو مي کنند که در راه خدا کشته شوند. شعارشان (يا لثارات الحسين) اي خونخواهان حسين است. همينکه به حرکت درآمدند رعب و وحشت آنها پيشاپيش به اندازه ي مسير يکماه در دلهاي دشمنانشان جاي مي گيرد. بدين گونه بسوي کعبه مقصود به پيش مي روند. و خداوند هم بوسيله ي آنها (اين پيشگامان بسوي حق و حقيقت) امام به حق را پيروز مي گرداند). [3] .