در مورد شهادت اين سيد مظلوم، آنچه از روايات استفاده مي شود اين است که: وي در ميان ملت خود، مقام و منزلت والائي دارد: و شخصيتي است که در هنگام خروج سفياني به مدينه مي رود و در آنجا مسلمانان را به اتحاد و ترقي اسلام و وحدت و يکپارچگي دعوت مي کند و چون لشکريان سفياني به مدينه رسيدند، او از مدينه بسوي مکه رهسپار مي شود و در آنجا نداي وحدت سر مي دهد و صداي خود را به مردم دنيا مي رساند، و مظلوميت و حقانيت آل محمد صلي الله عليه و آله را به جهانيان اعلام مي نمايد.

بر اثر همين تلاش پي گير و اظهار حق، پس از مدت کمي بعد از انجام مراسم حج، در بيست و پنجم ماه ذيحجه، در برابر خانه ي خدا و حرم امن او، در روز روشن در جلو چشمان حيرت زده ي برخي از مردم مکه بطرزي فجيع کشته مي شود و سر او را مي برند، و تا آن موقع هيچکس، و هيچ فردي در کنار خانه ي خدا به اين صورت کشته نشده و نخواهد شد. و اينجاست که اين علامت از ديگر علامت ها جدا و ممتاز شده است.