از جمله علائم حتميه، کشته شدن نفس زکيه است يعني: سيدي پاکدل که در مکه ي معظمه، بين رکن و مقام، بدون جرم و گناه به شهادت مي رسد.

از حضرت اباجعفر امام محمد باقر عليه السلام روايت شده که آن حضرت فرمود:

«يکي از علامات، کشته شدن مرديست از دودمان رسول خدا صلي الله عليه و آله در ميان رکن و مقام و نام او محمد بن الحسن «نفس زکيه» است.

و در خبري است که فاصله ي ميان کشته شدن او و ظهور فرج بيشتر از پانزده روز نخواهد بود. و در حديثي آمده است که فاصله ي بين کشته شدن نفس زکيه، و خروج حضرت قائم عليه السلام پنج روز خواهد بود. و در حديث ديگري وارد شده که اين نفس زکيه از اصحاب حضرت مهدي عليه السلام است که آن حضرت او را پيش از ظهور خود نزد مردم مکه مي فرستد تا بشارت ظهور حضرتش را به مردم بدهد و چون او اظهار ظهور حضرت را مي نمايد، اهل مکه بر او يورش مي برند و او را به قتل مي رسانند.

از بررسي مجموع روايات وارده ي از معصومين عليهم السلام که در زمينه ي خروج (نفس زکيه) و کشته شدن او رسيده است، چنين استفاده مي شود که «نفس زکيه» سيدي است «حسني» و از برخي ديگر مستفاد مي شود که او سيدي حسيني است، اما آنچه بيشتر به نظر صحيح مي آيد اين است که: نفس زکيه سيدي حسيني و مردي با تقوي و پر فضيلت و از اهل علم و عمل و صاحب نفوذ و با شخصيت است.

به هر حال: اگر اين نفس زکيه حسني باشد، غير از آن سيد حسني و نفس زکيه اي است که در پشت کوفه يعني نجف اشرف به شهادت مي رسد [1] و باز غير از آن حسني است که در مکه کشته مي شود، و همچنين غير از آن «سيد حسني» معروف و



[ صفحه 77]



مشهوري است که در برخي از روايات بعنوان حسني و در برخي ديگر به عنوان حسيني معرفي گرديده و از خراسان قيام مي کند و ايران را متصرف مي شود و مردم ايران را از ظلم و بيداد ستم شاهي و شر قدر قدرتان و شهنشاهان نجات مي دهد و فرمانرواي مطلق ايرانيان مي گردد، بلکه اين حسني چنانکه توضيح خواهيم داد، آن سيدي است که اولا نامش محمد بن الحسن است (نه اينکه حسني باشد) و ديگر اينکه شهادت، و کشته شدن او، بر ديگر شهادتها و کشته شدنها امتياز دارد.