آنچه از مجموع رواياتي که درباره ي «شعيب بن صالح» رسيده است استفاده مي شود اين است که: به حسب ظاهر، شعيب بن صالح هر کس که باشد، نام رمزي فرمانده سپاه و سردار لشکر، و پرچمدار سيدحسني، و يا سرکرده ي لشکريان توانمند «هاشمي خراساني» در جنگ و لشکرکشي به عراق، و عامل بسيار مؤثري در بيرون راندن دشمن متجاوز از سرزمين ايران اسلامي و شکست لشکريان سفياني است.

و او چنانکه از بعضي از اخبار وارده درباره ي وي استفاده مي شود، مردي شجاع و دلير و متهور و جنگجو و با ايمان، و سياستمداري کارديده، و از شيعيان مخلص و فداکار، و علاوه بر همه ي اينها «سيد» و (هاشمي) است.



[ صفحه 525]



و بسيار جالب و شگفت انگيز است که اگر بخواهيم، سيدحسني و خراساني را (که قبلا درباره ي اين دو شخصيت بزرگ بطور مفصل صحبت کرده ايم) دو فرد ممتاز، و دو شخصيت جداگانه بحساب بياوريم، نام (شعيب بن صالح) در اخباري که درباره ي اين دو تن وارد شده است در کنار نام هر دو نفر، يعني: هم در کنار نام «سيدحسني» و هم در کنار نام (خراساني) به چشم مي خورد.

و اين مطلب يکي از نکات بسيار دقيق و باريکي است که بخوبي گفته هاي پيشين ما را که گفتيم: سيدحسني همان خراساني، و خراساني همان سيدحسني است، و اگر دو نفر باشند يکي برتر و بالاتر و ديگري زيردست اوست بروشني اثبات مي کند.

به هر حال: آنچه از مجموع اخبار و روايات وارده درباره ي وي فهميده مي شود اين است که: شعيب بن صالح شخصيت ممتاز و برجسته اي است که سمت فرماندهي سپاه و فرمانروائي لشکريان سيدحسني و يا هاشمي خراساني را بعهده دارد. اما چرا نام اصلي و حقيقي او در اخبار اهل بيت عليهم السلام نيامده است اين خود سري دارد که حقيقت آن بر ما پوشيده است.

و شايد بتوان گفت: همانطوري که ائمه معصومين عليهم السلام بنا به مصالحي که خود آنرا تشخيص مي داده اند حتي در بسياري از موارد نام اصلي رهبر نهضت را هم از ديگران مستور داشته و فقط به بيان صفتي از اوصاف او در معرفي وي اکتفا نموده اند تا از خطرات سوء مصون و محفوظ بماند، از افشاء نام چنين انسان مبارزي نيز خودداري فرموده اند تا اينکه از گزند حوادث مصون مانده و مورد سوء قصد قرار نگيرد. و البته اين چيزي است که ما با فکر ناقص و انديشه ي نارساي خويش آنرا درک مي کنيم، و خداوند به حقيقت حال آگاه و دانا است.