درباره ي جنگ اول: آنچه از جمله ي اول استفاده مي شود و بلکه صراحت دارد اين است که: از جمله ي علائم ظهور، که پيش از خروج سفياني دوم در جهان واقع خواهد شد قيام کننده اي در سرزمين خراسان، يعني: در ايران، انقلاب خواهد کرد.

و اين قيام کننده که در سرزمين ايران دست به انقلاب مي زند «سيدي» «هاشمي»



[ صفحه 507]



و «حسيني» است که اين سيد بزرگوار، مانند سادات ديگري که موطن اصلي اجلاد بزرگوارشان «مدينه طيبه» و يا «بحرين» و «عراق» بوده، و بر اثر ظلم و ستم امويان و عباسيان که در تاريخ حکومت سياه آنان نسبت به دودمان خاندان علوي انجام شده و از شهر و ديار اصلي خود آواره گشته و به ديگر شهرها و اماکن دور دست پناه برده اند، آباء و اجداد بزرگوار وي نيز در اطراف و اکناف عالم پراکنده شده و بسوي «چين و ملتان» رفته و از آنجا به کشور اسلامي ايران مهاجرت کرده اند.

و اين شخصيت بزرگوار، گرچه «ايراني» و از اهل ايران و خود او و برخي از پدران و اجداد بزرگواري وي نيز در اين آب و خاک رشد و نمو يافته اند اما نخستين جايي که نياکان وي پس از جلاي وطن از مدينه، و يا بحرين و عراق، از آنجا به ايران مهاجرت کرده اند، از سوي (چين و ملتان) [1] بوده است.

و اين مطلب يکي از اسرار علوم اهل بيت عليهم السلام است که از زبان گهربار مولاي متقيان عليه السلام بازگو شده و علي عليه السلام با آمدن چنين شخصيت والائي از فرزندان خود و حسين عليهم السلام در ايران، از سرزمينهاي دور دست که هيچکس از حقيقت مطلب با اطلاع نبوده خبر داده است. و البته اين يک حقيقت است و جاي هيچگونه ترديدي نيست که هيچکدام از ساداتي که هم اکنون در ايران زندگي مي کنند، اصالتا از اهل ايران نبوده اند، زيرا بطوريکه مي دانيم تمامي سادات هاشمي، پدران و نياکان آنها از مدينه طيبه و يا بحرين، بجاهاي ديگر رفته اند.

در هر حال آنچه درباره اين شخصيت بزرگوار در جمله ي اول حديث اول آمده است همان چيزي است که اگر خواننده ي عزيز به خاطر داشته باشد ما آن را تحت عنوان نظريات دانشمندانه، پيرامون (سيدي که با پرچمهاي سياه از خراسان خروج خواهد نمود) آورديم.

بطور خلاصه مقصود اين است که: مطابق فرمايش اميرالمؤمنين عليه السلام که به فرزندش



[ صفحه 508]



امام حسين عليه السلام فرموده است «سيدي حسيني» در سرزمين خراسان و کشور ايران قيام مي کند، و چون اين سيد بزرگوار در ايران انقلاب نمود، و به پيروزي رسيد و زمام امور کشور اسلامي ايران را بدست گرفت دشمنان قرآن، و مخالفان اسلام، و مشرکان اعراب، و همه ي کينه توزان بي شخصيت به وي حسد مي ورزند و از روي بغض و عداوت و کينه اي که نسبت به سادات اهل بيت عليهم السلام دارند، حکام خودکامه ي بغداد را وادار مي کنند تا با جنگ و نزاع و ويرانگري از نهضت و انقلاب او جلوگيري کنند.

و لذا ناگهان سفياني براي در هم کوبيدن نهضتش لشکريان خود را بسوي ايران مي فرستد و آنها به شهرهاي ايران حمله مي کنند و چون لشکريان سفياني براي گرفتن ايران به کشور حمله کردند و بين لشکريان سفياني و سپاهيان آن سيد انقلابي جنگ و خونريزي بسياري روي داد، امام عليه السلام مي فرمايد لشکريان سفياني بر سيدحسيني انقلابگر غلبه نمي يابند يعني لشکريان سفياني که ظاهرا مقصود همان سفياني اول است، نمي توانند بر سپاه از جان گذشته سيدحسيني پيروز شوند بلکه ارتش کفرپيشه عراق شکست مي خورد و تعداد زيادي از آنها رهسپار جهنم مي شوند.