با مراجعه به آيات مبارکات قرآن کريم، و ملاحظه ي معني «فتي» در اين کتاب آسماني، نيز همان معناهائي که در کتب لغت آمده است بدست مي آيد، بعلاوه اينکه در موارد متعددي کلمه ي (فتي) در قرآن کريم، به اشخاص (حر) و آزاد نيز اطلاق شده است و در اين باره به ده ها آيه مي توان استشهاد نمود که ما از ميان همه ي آنها تنها دو آيه را بعنوان مثال مي آوريم:

1- قرآن کريم، در مورد بت شکني حضرت ابراهيم (علي نبينا و آله و عليه السلام) چنين مي فرمايد: «قالوا سمعنا فتي يذکرهم يقال له ابراهيم» انبياء: 60 يعني: گفتند آزاد مردي را شنيده ايم ابراهيم نام که خدايان ما را به بدي ياد مي کرد.

2- درباره ي همسفر «موسي» که طبق گفته ي مفسرين «يوشع بن نون» بوده است چنين مي فرمايد: «و اذ قال موسي لفتيه لا أبرح» کهف 60 يعني: و موسي به خدمتکار خود گفت من از اينجا نمي روم، در صورتي که خدمتگذار موسي، يوشع بن نون بوده است. و علت اينکه قرآن مجيد، از او بعنوان (فتي) ياد نموده اين بوده است که وي، خدمتگذاري حضرت موسي عليه السلام را پذيرا شده و از وي پيروي مي کرده است تا از او علم و دانش بياموزد. [1] .

جمع کلمه ي «فتي» (فتيان) و (فتيه) است مانند (و قال لفتيانه اجعلوا بضاعتهم في رحالهم» يوسف 62، يعني: يوسف به غلامانش گفت سرمايه ي آنها را در بارهايشان بگذاريد. و مانند (انهم فتية آمنوا بربهم و زدناهم هدي» کهف: 3، يعني: و آنها



[ صفحه 364]



جوانمرداني بودند که بپرودرگارشان ايمان آورده و ما بر هدايتشان افزوديم. [2] .

ترديدي نيست که در اين آيات، که بعنوان نمونه آورديم معناي جوانمردي احساس مي شود، در عين حال که برخي از آنها بطور کنايه در مورد خدمتکار استعمال شده است.