مرحوم سيد بن طاووس -عليه الرحمه- در کتاب «الملاحم و الفتن» در ضمن خطبه مفصلي که پيرامون خروج حضرت مهدي عليه السلام و تعداد ياران آن حضرت و اسامي آنها، از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل کرده است جريان نهضت سيدحسني، و بيعت نمودن وي با حضرت صاحب الامر عليه السلام را بدينصورت آورده است:

«و يسير بالجيوش حتي يترک وادي الفتن و يلحقه الحسني في اثني عشر ألفا فيقول له أنا أحق بهذا الأمر منک فيقول له هات علامات دالة، فيومي الي الطير فيسقط علي کتفه و يغرس القضيب الذي بيده فيحضر و يعشوشب فيسلم اليه الحسني الجيش و يکون الحسني علي مقدمته» [1] «سپس حضرت مهدي عليه السلام (بعد از قيام مکه و بيرون آمدن از حجاز بطرف عراق) با لشکرهاي خود حرکت مي کند تا اينکه (وادي فتنه ها) را پشت سر مي گذارد [2] آنگاه «سيدحسني» با دوازده هزار نفر به آن حضرت ملحق مي شوند و آن بزرگوار به (حسني) مي فرمايد: من از تو به اين امر (يعني امامت و رياست بر مردم) سزاوارترم، حسني، در جواب مي گويد: دليل و برهان تو چيست علامات و نشانه هايي که دال بر ادعاء تو باشد براي ما بياور. پس آن حضرت به پرنده(اي که در هواست) اشاره مي فرمايد، پرنده بر کتف مبارکش فرود مي آيد، و عصاي خود را در زمين مي نشاند و آن عصا سبز مي شود، يکنوع سبز شدني که شاخ و برگ برمي آورد، آنگاه حسني لشکر خود را تسليم حضرت مي نمايد، و حسني پرچمدار، و فرمانده لشکريان آن حضرت خواهد بود).



[ صفحه 346]