آنچه در ميان مسلمانان و بويژه مسلمانان شيعه ي اثناعشري (دوازده امامي) در مورد قيام ديني و يا بعبارت ديگر انقلاب اسلامي ايرانيان قبل از ظهور، برهبري سيدي جليل القدر (سيدحسني) در اذهان بيشتر مردم از عوام گرفته تا خواص به مرور زمان شهرت پيدا کرده اين است که:

از نظر اخبار اسلامي چنانکه در پيشگوئيهاي پيشوايان مذهبي آمده است ناچار بايد در آخرالزمان، پيش از ظهور مسرت انگيز حضرت ولي عصر (عج) يکي از نواده هاي امام حسن مجتبي عليه السلام بنام (سيدحسني) از جائي بنام خراسان، پيدا شود و با پرچم هايي سياه که نشانه ي نهضت اسلامي اوست قيام کند، و با کشور همسايه ي ايران (يعني: عراق) به مبارزه برخيزد و پيوسته به اين مبارزه ادامه دهد و پي در پي ستمگران متجاوز را به قتل برساند و همواره در اين مبارزه فاتح و غالب و پيروز شود تا جائي که سپاهيان توانمند و نيرومندش به خاک عراق قدم نهاده و سرانجام به کوفه برسند و آنجا را محل اقامت و پايگاه نظامي خويش قرار دهند.

و چون در کوفه استقرار يافتند، همچنان منتظر بمانند تا زماني که دوازدهمين امام معصوم شيعيان حضرت بقية الله الاعظم (ارواحنا و ارواح العالمين لتراب مقدمه الفداء) در مکه ي معظمه ظاهر شده و آنان از کوفه بيعت خود را براي حضرت بفرستند و مراتب تسليم و فرمانبرداري خود را نسبت به وي اعلام دارند. و بالاخره پس از آنکه حضرتش از مکه ي مکرمه متوجه سرزمين عراق گرديد. و در کوفه نزول اجلال فرمود،



[ صفحه 317]



سيدحسني با همه ي ياران و پيروان و لشکريانش تلسيم حضرت گردند و زمام کار و حکومت اسلامي خويش را که تا آنروز در ايران انقلابي بدست داشته اند بکف با کفايت آن حجت مطلق الهي بسپارند.

آنچه تا اينجا گفته شد خلاصه و فشرده ي آن چيزي است که هم در روايات و هم در السنه و افواه مردم (از عوام و خواص) راجع به قيام دلاورانه ي سيدحسني شهرت فراوان دارد و شيعيان نيز سخت بدان پاي بندند، و معتقدند که نهضت چنين شخصيت ممتاز و مبارزي از دودمان رسول خدا صلي الله عليه و آله در ايران اسلامي يکي از نشانه هاي بارز آخرالزمان، و مقدمه ي رهائي بشريت از چنگال ظلم و ستم ستمگران و مژده ظهور مبارک حضرت ولي عصر عليه السلام است.