و اما اينکه فرموده است: (اي واي بر اسيري زنهاي کوفه) مقصود از آن، زنها و دختراني هستند که به دست لشکريان سفياني دوم در نجف و کوفه اسير مي شوند، و آنها را بر وسائط نقليه سوار مي کنند و به محلي بنام «ثويه» (که نام جائي در نزديکيهاي نجف اشرف است و در آنجا قبر کميل بن زياد نخعي، يکي از اصحاب خاص اميرالمؤمنين عليه السلام قرار دارد و نام فعلي آن حي الحسين است) مي برند، و پس از جرم و جنايت و آدمکشي، وقتي که مي خواهند آنها را با اموال سرقت شده و به غارت رفته به عنوان غنائم جنگي حرکت دهند و با خود همراه ببرند، بدون اينکه کوچکترين بي احترامي بدانها بشود ناگهان لشکريان خراساني و يا سپاهيان سيدحسني، از ايران فرا مي رسند و خود را به لشکريان سفياني مي رسانند و شبانه تمامي آنها را مي کشند و حتي يکنفر از آنها را زنده نمي گذارند و زنان را آزاد، و اموال غارت شده را از آنان شده را از آنان باز پس مي گيرند، و لذاست که سلمان مي گويد المستفدون و يا المستقذون عشية.