از جمله ي علائمي که در خطبه ي مورد بحث ذکر شده است کشته شدن «نفس زکيه» يعني: انساني پاکدل، با هفتاد نفر از مردان پاک و صالح در پشت کوفه يعني: در نجف اشرف است، چه آنکه در بيشتر اخبار پشت کوفه به نجف اشرف تعبير شده است.

و اين نفس زکيه، گرچه معلوم نيست که چه کسي است ولي از ظاهر خبري که درباره ي او نقل شده معلوم مي شود که او سيدي بزرگوار و از اهل علم و فضل و از افراد مشهور و معروف است و به همين لحاظ هم مخصوصا اميرالمؤمنين عليه السلام به کشته شدن او اشاره فرمود و قتل وي را از جمله ي علائم قلمداد نموده است.



[ صفحه 270]



و شايد هفتاد نفري که با وي به شهادت مي رسند همگي از اهل علم و اشخاص دانشور و مردان مؤمن و متدين و خداجوي باشند. و اين نفس زکيه چنانچه قبلا هم در بخش اول تحت عنوان علائم حتميه «نفس زکيه» تذکر داده ايم غير از نفس زکيه اي است که نامش (محمد بن الحسن) است و پيش از ظهور ولي عصر- عجل الله تعالي فرجه- با فاصله ي پانزده روز در بين رکن و مقام به شهادت مي رسد.

زيرا نفس زکيه اي که در مکه به شهادت مي رسد، شهادت وي از علائم نزديک به ظهور است و شهادت نفس زکيه اي که در نجف اشرف واقع مي شود مدتي پيش از زمان ظهور حضرت است، و از برخي از اخبار چنين استفاده مي شود که قتل نفس زکيه اي که در نجف اشرف انجام مي شود و هفتاد نفر از مردان پاک نيز همراه او کشته مي شوند بوسيله ي (سفياني اول) صورت مي پذيرد.

و البته امکان هم دارد که بوسيله ي سفياني دوم انجام شود و او يکي از افراد سرشناس را دستگير کند و او را با هفتاد نفر از اهل علم، همگي يکجا به قتل برساند، ولي به حسب ظاهر آنچه از بيشتر اخبار فهميده مي شود شهادت نفس زکيه با هفتاد نفر از صلحاء در نجف اشرف از کارهاي زشت و ناستوده ي سفياني اول است.