همانگونه که در حديث هفتم توضيح داديم، اگر در مجموع مطالبي که در مورد احتمال سوم راجع به جمله ي: «يقتل عند کنزکم ثلاثة کلهم ابن خليفة»؛ در آخرالزمان سه نفر که هر سه فرزند خليفه باشند کشته مي شوند و پس از آن پرچم هاي سياه از طرف مشرق نمايان مي شود) آورديم، کمي دقت کنيد، اين مطلب بخوبي روشن مي شود که: طبق شواهد و قرائن مذکور، مراد از: «يقتل عند کنزکم ثلاثة» کشته شدن سران و بزرگان و زمامداران کشور عراق در دوران رژيم سلطنتي در اين کشور است.

زيرا: اگر ما بخواهيم بين دو روايتي که از «حذيفه» در تفسير (حمعسق) نقل نموديم، و بين حادثه اي که در سال 1958 ميلادي در عراق اتفاق افتاد و به سقوط رژيم سلطنتي (و برقراري نظام جمهوري، و کشته شدن کساني که زمام امور کشور عراق را بدست داشتند، مانند «فيصل» و «عبد الاله» و «نورالسعيد») منجر گرديد، مقايسه ي کوتاهي بعمل آوريم، به اين نتيجه مي رسيم که: ظاهرا مقصود از «عبد الاله» و فرزندان عباس، و يا خاندان ابن عباس همين زمامداران کشور عراق مي باشند.

زيرا: در نخستين روايتي که در تفسير آيه ي شريفه ي (حمعسق) از حذيفه آورديم، چنين آمده بود که: اين آيه ي شريفه درباره ي مردي از خاندان (ابن عباس) که نامش «عبد الاله» و يا عبدالله است نازل شده است.

و در روايت دوم چنين آمده بود که: وقتي «عمر» پرسيد آنها چه کساني هستند؟حذيفه، جواب داد آنها از بني عباس اند، و در شهري که آنرا «زوراء» [1] يعني: بغداد، مي نامند، کشته مي شوند. و در روايت سوم آمده بود که: شهري ساخته مي شود، بين



[ صفحه 205]



دجله، و دجيل، و قطربل، و صراة، که ستمگران اهل زمين در آنجا جمع مي شوند، و خداوند همه ي آنها را نابود خواهد کرد.

بنابراين هيچ بعيد نيست که: مقصود از آن سه نفري که در آخرالزمان کشته مي شوند، زمامداران آن روز کشور عراق، که يکي از آنها نيز عبد الاله است، بوده باشد.