در زمان حکومت مهدي عليه السلام ، به همه ي مردم ، حکمت و علم بياموزند ، تا آنجا که زنان در خانه ها ، با کتاب خدا و سنت پيامبر ، قضاوت کنند . [1] در آن روزگار قدرت عقلي توده ها تمرکز يابد . مهدي ، به تأييد الهي ، خردهاي مردمان را به کمال رساند ، و در دل همگان فرزانگي پديد آورد . [2] در روزگار ظهور دولت مهدي ، عيب و آفت از شيعه برطرف گردد ، و دلهاي آنان چون پاره هاي پولاد شود . يک مرد ، به نيرو ، چون چهل مرد باشد . و حکومت و سروري روي زمين به دست آنان افتد . [3] .