مهدي عليه السلام در برابر خداوند و جلال خداوند ، فروتن است ، همچون عقاب ، به هنگامي که بال خويش فرو گشايد و سر به زير انداخته ، از اوج آسمان فرود آيد . مهدي ، در برابر جلال خداوند اينسان خاشع و فروتن است . خدا و عظمت خدا ، در وجود او متجلي است ، و همه ي هستي او را در خود فرو برده است . [1] .

مهدي عليه السلام ، عادل است و خجسته و پاکيزه . او ذره اي از حق را فرو نگذارد . خداوند دين اسلام را به دست او عزيز گرداند .. مهدي ، همواره بيم خداوند را به دل



[ صفحه 597]



دارد ، و به مقام تقربي که نزد خدا دارد مغرور نشود . او به دنيا دل نبندد ، و سنگي روي سنگ نگذارد . در حکومت او ، به احدي بدي نرسد ، مگر آنجا که حد خدايي جاري گردد . [2] .