بپاخاستن هنگام ياد شدن نام يا القاب شريفه آن حضرت عليه السلام، که سيره و شيوه شيعيان



[ صفحه 259]



دوازده امامي بر همين اساس بوده و شاهد بر اين، اضافه بر تعظيم و احترام بودن اين عمل که خود مطلوب است، روايتي است که يکي از علماي اعلام در کتاب النجم الثاقب از سيّد عبد اللَّه نواده سيد نعمت اللَّه جزائري آورده، که در بعضي از روايات چنين يافته که: روزي حضرت صاحب الزمان عليه السلام در مجلس امام صادق عليه السلام ياد شد، پس امام صادق عليه السلام به منظور تعظيم و احترام اسم آن حضرت بپا ايستاد. [1] .

مي گويم: براي اثبات استحباب بپاخاستن هنگام بردن نام شريف امام عصر - عجّل اللَّه فرجه الشريف - همين مقدار کافي است، به لحاظ قاعده تسامح، که علماي بزرگوارمان بيان کرده اند. و مي توان گفت که در بعضي از اوقات واجب مي باشد، به خاطر بعصي از جهات، مانند اين که اسم شريف آن حضرت يا يکي از القاب مبارکش در مجلسي که جمعي در آن هستند ياد شود، آن گاه همه اهل مجلس به احترام آن بپاخيزند و در اين حال، اگر کسي اهل مجلس بدون عذر از جاي برنخيزد، اين برنخاستنش، توهين و هتک حرمت آن حضرت عليه السلام خواهد بود، که ترديدي در حرام بودن آن نيست، زيرا که توهين خداوند - عزّ شأنه - مي باشد، چنان که پوشيده نيست.