سرودن و خواندن شعر در فضايل و مناقب آن جناب - که درود و سلام بر او باد - زيرا که اين دو عمل نوعي از ياري کردن امام به شمار مي آيند. و دليل بر اين است آنچه در کتاب وسائل به طور مُسند روايت گرديده که حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: هر کس درباره ما يک بيت شعر بگويد، خداوند براي او خانه اي در بهشت خواهد ساخت. [1] و از



[ صفحه 258]



آن حضرت است که فرمود: هيچ کس درباره ما بيت شعري نگويد، مگر اين که به روح القدس تأييد و ياري شده باشد. [2] و از حضرت رضاعليه السلام روايت است که فرمود: هر فرد مؤمني که درباره ما شعري بسرايد که ما را به آن مدح گويد، خداوند براي او در بهشت منزلگاهي خواهد ساخت که هفت برابر وسعت دنيا باشد، که هر فرشته مقرّب و هر پيغمبر فرستاده شده اي او را در آن جا ديدار خواهد کرد. [3] .

مي گويم: شايد اختلاف ثواب ها از جهت متفاوت بودن شاعران در شناخت امامان و مراتب ايمان آنان باشد. و از زُراره روايت آمده که گفت: کميت بن زيد بر حضرت ابوجعفر باقرعليه السلام وارد شد، من نيز در آن محضر شرفياب بودم، کميت قصيده «مَنْ لِقَلْبٍ مُتَيَّمٍ مُسْتَهامٍ...» را بر آن جناب خواند، هنگامي که قصيده را به پايان رسانيد، امام باقرعليه السلام به کميت فرمود: تا وقتي که درباره ما شعر مي گويي، پيوسته به روح القدس تأييد مي شوي. [4] .

و در روضه کافي به سند خود، از کميت بن زيد اسدي آورده که گفت: بر حضرت ابوجعفر باقرعليه السلام وارد شدم، آن حضرت به من فرمود: به خدا قسم، اي کميت! اگر مال دنيا نزد ما بود، از آن، مقداري به تو مي داديم، ولي براي تو است آنچه رسول خدا صلي الله عليه وآله به حسّان بن ثابت فرمود: پيوسته روح القدس با تو خواهد بود، تا هنگامي که از ما دفاع کني.... [5] .

و نيز بر اين مطلب دلالت دارد تمام رواياتي که حاکي سروده هاي شاعران در مدح و ثناي امامان عليهم السلام است که در محضر ايشان خوانده اند و امامان عليهم السلام عطاهاي بسيار و بخشش هاي فراواني به آن شاعران عنايت فرموده اند. و از اين ماجراها بسيار است که در احوالات و اخلاقيات آنان - صلوات اللَّه عليهم اجمعين - ياد گرديده و آنچه اشاره شد براي مؤمنين بسنده است.