شاهد بر آن، ورود اين معني در دعايي است که در کتاب «اقبال» [1] هنگام مهيا شدن براي رفتن به نماز عيد فطر يا قربان روايت شده است، و آن را به زودي خواهيم آورد. و نيز دعايي که در اثناي رفتن به نماز عيد فطر روايت گرديده، گواه بر اين است. سيد



[ صفحه 73]



ابن طاووس رحمه الله گفته: فصلي در آنچه از دعاهاي بين راه ذکر مي کنيم: بيرون شدنت را با اين دعا آغاز کن، تا آن گاه که با امام جماعت نماز را شروع نمايي، و اگر نرسيدي که همه دعا را بخواني پس از نماز آن را قضا کن: «اَللَّهُمَّ إِلَيْکَ وَجَّهْتُ وَجْهِي....تا اين که فرمود: اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي وَلِيِّکَ المُنْتَظِرِ أَمْرَکَ المُنْتَظَرِ لِفَرَجِ أَوْلِيآئِکَ. اَللَّهُمَّ اشْعَبْ بِهِ الصَّدْعَ وَارْتُقْ بِهِ الفَتْقَ وَأَمِتْ بِهِ الجَوْرَ وَأَظْهِرْ بِهِ العَدْلَ وَزَيِّنْ بِطُولِ بَقآئِهِ الأَرْضَ وَأَيِّدْهُ بِنَصْرِکَ وَانْصُرْهُ بِالرُّعْبِ وَقوِّ ناصِرَهُمْ وَاخْذُلْ خاذِلَهُمْ وَدَمْدِمْ عَلي مَنْ نَصَبَ لَهُمْ وَدَمِّرْ عَلي مَنْ غَشَّهُمْ...»؛ خدايا! روي به سوي تو کردم... خداوندا! بر وليّ خودت که در انتظار امرت نشسته و مورد انتظار فرج و گشايش کار دوستانت مي باشد درود بفرست، خدايا! گسيختگي را به او رفو کن و پراکندگي را به او فراهم گردان و ستم را به او بميران و عدالت را به او به ظهور رسان و زمين را با عمر طولاني اش زينت ببخشاي و به ياري ات تأييدش فرماي و او را به وسيله رُعب [هراس افتادن در دل دشمنانش] نصرت دِه، و هر آن که ياري کننده آن ها [خاندان پيغمبر] است تقويت کن و هر کس خواري شان خواهد خوارش گردان و هر که در پي جنگ با آنان شد هلاک فرماي و هر آن که با ايشان خيانت نمايد نابود کن....

و نيز استحباب خواندن دعاي ندبه در آن روز، بر اين مطلب دلالت دارد. همچنين از امام صادق عليه السلام وارد شده که: هيچ روز عيد فطر و اضحي (قربان) نيست مگر اين که اندوهي براي امامان عليهم السلام تجديد مي گردد، چون که حقّ خود را در دست غصب کنندگان مي بينند. [2] .

مي گويم: بنابراين شايسته است که مؤمن براي ظهور مولايش الحاح و اصرار داشته باشد، واو را در جهت برطرف شدن اندوه امامان خود ياري نمايد.