و لازمه اش آن است که نهايت اهتمام در آنچه مقتضاي محبّت نسبت به آن جناب است، انجام گردد. بدان که در وجوب محبّت تمام ائمّه معصومين - سلام اللَّه عليهم أجمعين - ترديدي نيست، و اين که دوستي ايشان بخشي از ايمان و شرط قبولي اعمال است. و در اين باره اخبار متواتر مي باشد که قسمتي از آن ها در بخش اوّل همين کتاب و قسمتي ديگر در امر دوم همين بخش گذشت، ولي در اهتمام به محبّت مولايمان حضرت حجّت عليه السلام خصوصيتي هست که سبب شده به طور خصوص به آن امر گردد و اين از دو جهت است؛