و از جمله جاهايي که دعا براي تعجيل فرج در آن ها مؤکّد است، حرم مطهر مولاي شهيد مظلوممان حضرت ابي عبد اللَّه الحسين عليه السلام است، چون هرگاه مؤمن در حرم شريف آن حضرت، انواع ظلم و مصيبتي که بر او و خاندان گرامي اش وارد آمده، در ذهن مجسّم کند و بداند که خونخواه آن جناب و انتقام گيرنده از دشمنان و ستم کنندگان به او، مولايمان صاحب الزمان عليه السلام است، عقل و مودّتش او را خواهند برانگيخت که براي تعجيل فرج و ظهور آن حضرت دعا نمايد و با تضرع و زاري، اين امر را از درگاه الهي بخواهد.

و شاهد بر اين است، آنچه در روايت ابوحمزه ثمالي در باب هفتاد و نهم «کامل الزيارات»، از امام صادق عليه السلام آمده که در جايي از آن زيارت فرموده: پس از درود فرستادن بر حسين عليه السلام، بر همه امامان عليهم السلام درود مي فرستي، همچنان که بر حسن و حسين عليها السلام درود فرستادي، و مي گويي: خداوندا! به آن ها کلمات خويش را تمام گردان و وعده ات را به ايشان تحقق بخش...». [1] .

و در جاي ديگر، از همان زيارت فرموده:... سپس گونه ات را بر آن بگذار و بگو: «اَللَّهُمَّ رَبَّ الحُسَيْنِ اِشْفِ صَدْرَ الحُسَيْنِ. اَللَّهُمَّ رَبَّ الحُسَيْنِ اُطْلُبُ بِدَمِ الحُسَيْنِ...»؛ [2] خداوندا! اي پروردگار حسين! سينه حسين را شفا بده. خداوندا! اي پروردگار حسين! براي حسين خونخواهي کن. جهت دلالت اين عبارت روشن است، چون مولايمان حضرت حجّت عليه السلام است که



[ صفحه 100]



براي حسين عليه السلام خونخواهي مي کند و با انتقام گرفتن از دشمنانش، سينه اش را شفا مي دهد.