اماکن شريف و مقدّسي که آن جناب در آن ها توقف کرده و به آن جاها قدم نهاده، مانند مسجد کوفه، مسجد سهله، مسجد صعصعه، مسجد جمکران و غير آن ها. چون شيوه اهل مودّت و عادت صاحبان محبت است که هرگاه جاي درنگ و محلّ توقّف محبوب خويش را بنگرند، به ياد خوبي هاي او افتند و از فراقش متألّم شوند، و درباره اش دعا کنند، بلکه به محلّ توقّف و منزلگاه او مأنوس گردند، چنان که گفته شده:



أَمُرُّ عَلي جِدارِ دِيارِ لَيْلي

أُقَبِّلُ ذَا الجِدارَ وَذَا الدِّيارا



فَما حُبُّ الدِّيارِ شَغَفْنَ قَبْلِي

وَلکِنْ حُبُّ مَنْ سَکَنَ الدِّيارا



بر ديوارهاي ديار ليلي مي گذرم، ديوارها و ديارش را مي بوسم. محبت شهر و ديار دلم را شيفته ننموده، ولي محبت آن که در اين ديار سکونت گرفته، دلم را شيدا کرده است.

و نيز در همين معني گفته شده:



وَمِنْ مَذْهَبِي حُبُّ الدِّيارِ لِأَهْلِها

وَلِلنّاسِ فِيما يَعْشِقُونَ مَذاهِبُ



و از شيوه من، دوست داشتن شهر و دياري به خاطر اهل آن است و مردم در آنچه عشق مي ورزند، شيوه هاي گوناگوني دارند.

پس شايسته است که مؤمن مخلص هرگاه به سرداب مبارک وارد شد، يا يکي از اماکن توقف آن حضرت را زيارت کرد، به ياد صفاي مولايش باشد و ويژگي هاي جمال و جلال و کمال آن بزرگوار را در خاطر بياورد و توجه کند که آن جناب از ظلم و تجاوز اهل



[ صفحه 99]



عناد و گمراهان در چه وضعي به سر مي برد و از تصوّر آن احوال کاملاً متأثّر گردد و از درگاه خداي قادر متعال بخواهد که گشايش امر قيام مولايش را آسان کند و اميد او را از جهت دفع دشمنان و ياري دوستانش برآورده سازد.

اضافه بر اين که، آن اماکن مقدّسه و جاهاي ياد شده، محل هاي عبادت و دعاي آن حضرت عليه السلام مي باشند، بنابراين سزاوار است که مؤمن دوستدار آن جناب به او تأسّي کند، زيرا که دعا براي تعجيل فرج و برطرف شدن غم و اندوه از چهره انورش از بهترين عبادت ها و مهم ترين دعاها است.