زيرا که مداومت کردن به هر عبادتي تا چهل روز اثر خاصّ و فوايد ويژه اي دارد، از همين روي ترغيب به آن در اخبار رسيده از امامان معصوم عليهم السلام به طور عموم و خصوص آمده است.

امّا به طور عامّ: در حديث معروفي از پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله در چند کتاب معتبر روايت شده که: «هيچ بنده اي تا چهل روز عمل خالصانه اي براي خدا انجام ندهد، مگر اين که چشمه هاي حکمت از دلش بر زبانش جاري گردد». و به اين مضمون يا نزديک به آن چندين روايت وارد شده است.

و امّا به طور خاصّ: همان است که در بحار به نقل از تفسير عيّاشي، از فضل بن ابي قره آمده که گفت: شنيدم ابوعبد اللَّه امام صادق عليه السلام مي فرمود: «خداوند به ابراهيم وحي کرد که براي تو فرزندي متولّد خواهد شد، پس [ابراهيم عليه السلام] اين را به ساره باز گفت، ساره [با شگفتي] پرسيد: آيا خواهم زاييد در حالي که پيرزني هستم؟! پس خداوند به [ابراهيم] وحي فرمود که: او [ساره] خواهد زاييد و فرزندانش چهارصد سال اذيت خواهند کشيد، به جهت اين که سخن مرا جواب گفت. امام صادق عليه السلام فرمود: پس چون اذيت و رنج بر بني اسراييل به طول انجاميد، چهل روز به درگاه خداوند ناله و گريه کردند، پس خداوند به موسي و هارون وحي فرمود که آن ها را از دست فرعون خلاص کند، که صد و هفتاد سال آزار را از آن ها کاست. راوي گويد: سپس حضرت ابوعبد اللَّه امام صادق عليه السلام فرمود: همچنين شما هم اگر انجام دهيد البته خداوند بر ما گشايش خواهد داد، ولي اگر اين گونه نباشيد، اين امر تا آخرين حدّ خود به طول خواهد انجاميد.

مي گويم: آنچه مربوط به شرح اين حديث مي باشد، در باب گذشته بيان شد. و نيز بر اين مطلب دلالت مي کند: ترغيب به خواندن دعاي عهد که از امام صادق عليه السلام روايت گرديده است، که تا چهل روز خوانده شود، از آن غفلت مکن.