زيرا که اين هنگام نزديک ترين حالات است و جاي استجابت دعاها مي باشد، پس شايسته است که مؤمن با دعا کردن براي مولايش او را ياد کند تا اندکي از حقوق واجب آن حضرت را ادا کرده باشد.

و شاهد بر اين است آنچه در وسائل - ابواب قواطع الصلاة - از محمد بن علي بن الحسين - شيخ صدوق قدس سره - به سندش از منصور بن يونس بزرج آمده که: از امام صادق عليه السلام پرسيدم درباره کسي که در نماز واجب، خودش را به گريستن بزند تا اين که گريه کند [چه صورت دارد؟] فرمود: به خدا سوگند! روشني چشم است، و فرمود: اگر چنين حالي دست داد، مرا در آن حال ياد کن.

مي گويم: پوشيده نيست که اين امر، به خاطر آن است که امام زمان او بود و بر وي حق



[ صفحه 91]



داشت، پس براي هر مؤمني شايسته است که اين را نسبت به امام زمان خودش عمل کند، تا با دل و زبان، حقّ آن امام عليه السلام را ادا کرده باشد.