يعني: پس از زيارت مولايمان صاحب الزمان عليه السلام، که شهيد در کتاب «الدروس» به اين مطلب تصريح کرده است.

مي گويم: و شاهد بر اين است آن که پس از زيارت هايي که براي آن بزرگوار روايت شده، دعا براي آن حضرت هم - به طور خاصّ - رسيده است، که همه يا قسمتي از آن ها را در بخش هشتم کتاب ان شاء اللَّه تعالي خواهيم آورد.

و نيز شاهد بر اين، عقل و عرف مي باشد، زيرا که بين مردم چنين متعارف است که چون در پيشگاه بزرگان حاضر شوند، براي آنان دعا مي کنند. پس شايسته است که مؤمن آشنا به شيوه متداول بين مردم، چون خود را در پيشگاه مولايش حاضر مي نمايد تا او را زيارت کند، از اين امر غافل نماند، به ويژه آن که بداند اين کار موافق تمايل قلبي و مطابق با خواسته او است، به مقتضاي توقيع رسيده از ناحيه مقدّس او که پيش تر روايت را آورديم که فرموده: «وَأَکْثِرُوا الدُّعآءَ بِتَعْجِيلِ الفَرَجِ»؛ و بسيار دعا کنيد براي زودتر رسيدن فرج.