بازگشت

روز سيزدهم ماه رمضان


دعاي آن چنين است: «اَللَّهُمَّ إِنِّي أُدِينُکَ بِطاعَتِکَ وَوِلايَتِکَ، وَوِلايَةِ مُحَمَّدٍ نَبِيِّکَ صَلَّي



[ صفحه 85]



اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ، وَوِلايَةِ أَمِيرِ المُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلامُ حَبِيبِ نَبِيّکَ، وَوِلايَةِ الحَسَنِ وَالحُسَيْنِ سِبْطَيْ نَبِيِّکَ وَسَيِّدَيْ شَبابِ أَهْلِ جَنَّتِکَ، وَأُدِينُکَ يا رَبِّ بِوِلايَةِ عَلِيِّ بْنِ الحُسَيْنِ وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ وَجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَمُوسَي بْنِ جَعْفَرٍ وَعَلِيِّ بْنِ مُوسي وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ وَعَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَالحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ وَسَيِّدِي وَمَوْلايَ صاحِبِ الزَّمانِ، أُدِينُکَ يا رَبِّ بِطاعَتِهِمْ وَوِلايَتِهِمْ وَبِالتَّسْلِيمِ بِما فَضَّلْتَهُمْ راضِياً غَيْرَ مُنْکِرٍ وَلا مُسْتَکْبِرٍ [مُتَکَبِّرٍ] عَلي [مَعْني] ما أَنْزَلْتَ فِي کِتابِکَ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَادْفَعْ عَنْ وَلِيِّکَ وَخَلِيفَتِکَ وَلِسانِکَ وَالقآئِمِ بِقِسْطِکَ وَالمُعَظِّمِ لِحُرْمَتِکَ وَالمُعَبِّرِ عَنْکَ وَالنّاطِقِ بِحُکْمِکَ وَعَيْنِکَ النّاظِرَةِ وَأُذُنِکَ السّامِعَةِ وَشاهِدِ عِبادِکَ وَحُجَّتِکَ عَلي خَلْقِکَ وَالُمجاهِدِ فِي سَبِيلِکَ وَالُمجْتَهِدِ فِي طاعَتِکَ وَاجْعَلْنِي وَوالِدَيَّ وَما وَلَدا وَوُلْدِي مِنَ الَّذِينَ يَنْصُرُونَهُ وَيَنْتَصِرُونَ بِهِ فِي الدُّنْيا وَالآخِرَةِ، اِشْعَبْ بِهِ صَدْعَنا وَارْتُقْ بِهِ فَتْقَنا. اَللَّهُمَّ أَمِتْ بِهِ الجَوْرَ وَدَمْدِمْ بِمَنْ نَصَبَ لَهُ وَاقْصِمْ رُؤُوسَ الضَّلالَةِ حَتّي لا تَدَعَ عَلَي الأَرْضِ مِنْهُمْ دَيّاراً»؛ [1] بار الها! من تو را دينداري مي کنم با اطاعتت و ولايتت و ولايت محمد پيامبرت صلي الله عليه وآله، و ولايت امير مؤمنان عليه السلام دوست پيامبرت، و ولايت حسن و حسين دو نواده پيامبرت و دو آقاي جوانان اهل بهشتت، و تو را دينداري مي کنم اي پروردگار! به ولايت علي بن الحسين و محمد بن علي و جعفر بن محمد و موسي بن جعفر و علي بن موسي و محمد بن علي و علي بن محمد و حسن بن علي و آقا و مولايم صاحب الزمان - عليهم السلام -. دينداري ات مي کنم اي پروردگار! به اطاعت و ولايت ايشان و تسليم بودن به آنچه آنان را برتري داده اي، با خشنودي بدون اين که منکر باشم يا تکبر ورزم، به همان گونه که در کتابت نازل فرموده اي. بار الها! بر محمد و آل محمدعليهم السلام درود فرست و از وليّ و خليفه و زبان گويايت و بپاخاسته [براي اجراي] دادگري ات و تعظيم کننده حرمتت و بازگو کننده از سوي تو و گوينده حکم تو و چشم بيننده و گوش شنونده تو و گواه بندگانت و حجّت تو بر خلقت و جهادگر در راهت و تلاشگر در طاعتت، هر گونه بلا را دفع کن و او را در امانت گم ناشدني خويش قرار ده و با سپاهيان پيروزت تأييد فرماي و او را ياري نموده و از او حمايت کن و مرا و والدينم و آنچه متولد کرده اند و فرزندانم را از کساني



[ صفحه 86]



قرار ده که او را ياري مي کنند و به او ياري مي گيرند در دنيا و آخرت، پراکندگي مان را به او فراهم آور و جدايي هاي ما را به او منسجم گردان. اي خدا! به (ظهور) او ستم را بميران و هر کس با او بستيزد نابودش ساز و سران گمراهي را پشت بشکن، تا اين که احدي از آن ها را روي زمين به جاي نگذاري.


پاورقي

[1] اقبال الاعمال، 144.