زيرا که در اجتماع کردن تاثيري هست که در انفراد نيست. هر چند که نصرت کردن وظيفه همه افراد است، خداوند فرمود: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّه حَميعاً وَلا تَفَرَّقُوا»؛ [1] و همگي به ريسمان خداوند چنگ زنيد و پراکنده نشويد. چون امام عليه السلام در تمام زمان ها رشته محکم خداوند در ميان بندگانش مي باشد، و دست يازيدن به او جز با پيروي و نصرت او حاصل نمي گردد، و اميرالمؤمنين عليه السلام در يکي از خطبه هايش فرموده: اي مردم اگر شما از نصرت حق از پاي نمي نشستيد، و از کنار زدن باطل سستي نمي کرديد، کسي که مثل شما نيست بر شما طمع نمي نمود، و آنان که بر شما نيرو يافتند قوت نمي گرفتند، ولي



[ صفحه 429]



شما همچون گم گشتگي بني اسرائيل راه را گم کرديد، و به جانم سوگند که بعد از من گم گشتگي تان چند برابر خواهد شد، از جهت اين که حق را پشت سر افکنديد....

و در توقيع رفيعي که از سوي ناحيه مقدس به شيخ مفيدرحمهم الله صادر گشت آمده است: و اگر شيعيان ما - که خداوند آنان را در اطاعتش ياري دهد - در وفاي پيماني که از ايشان گرفته شده يک دل و مصمّم باشند، نعمت لقاي ما از آنان به تأخير نمي افتد، و سعادت ديدار ما براي آنان با معرفت کامل و راستين نسبت به ما تعجيل گردد... [2] .