در بحار به نقل از کشف الغمّه از طريق عامه روايت آورده از حذيفه که گفت: شنيدم رسول خدا صلي الله عليه وآله مي فرمود: واي بر اين امّت از پادشاهان ستمگر که چگونه مي کشند و فرمانبرداران را مي ترسانند مگر کسي که اطاعت از آن ها را اظهار کند، پس مؤمن متّقي با زبان با آن ها تَصَنُّع و تظاهر مي کند، و با دل از آن ها فرار مي نمايد، پس هرگاه خداوند - عزّوجلّ - بخواهد اسلام را باعزّت بازگرداند هر گونه ستمگر لجوج را در هم مي شکند و او بر هر چه خواهد تواناست که امتي را پس از فساد به صلاح آورد. آن گاه آن حضرت صلي الله عليه وآله فرمود: اي حذيفه اگر از دنيا به جز يک روز باقي نماند خداوند آن روز را طولاني خواهد کرد تا مردي از خاندان من حکومت يابد.

و در تحف العقول در سفارش هاي امام صادق عليه السلام به مؤمن الطّاق آمده که فرمود: اي پسر نعمان هرگاه در دولت باطل بودي با هر کس تقيّه داري با تحيّت برخورد کن، زيرا که هر کس متعرض دولت شود خود را به کشتن داده و هلاک کرده است، خداوند فرمايد: «وَلا تُلْقُوا بِأَيْدِيکُمْ إِلَي التَّهْلِکَةِ»؛ [1] و خود را به مهلکه و خطر در نيفکنيد... [2] .

و در غيبت نعماني به سند خود از اميرالمؤمنين عليه السلام آورده که فرمود: همچون زنبور



[ صفحه 424]



عسل در بين پرنده ها باشيد که تمامي پرندگان آن را ناتوان انگارند، و اگر پرندگان بدانند چه برکتي در اندرون آن نهفته است با آن چنين رفتاري نکنند، با زبان ها و بدن هاي تان با مردم معاشرت نماييد و با دل ها و کارهاي تان از آنان برکنار باشيد. سوگند به کسي که جانم در دست اوست آنچه را دوست داريد نخواهيد ديد تا اين که بعضي از شما به صورت بعض ديگر آب دهان بياندازد، تا جايي که بعضي از شما بعض ديگر را دروغ پرداز شمارد، و تا آنجا که نماند از شما - يا اين که فرمود: از شيعه من - مگر همچون سرمه در چشم و نمک در غذا، اينک براي تان مثلي مي زنم: هرگاه شخصي گندمي داشته باشد که آن را پاک و پاکيزه کند و در جايي قرار دهد، و مدتي آن گندم در آنجا بماند، سپس بعد از مدت زماني به سراغ آن برود و ببيند که به آن کِرم افتاده، پس آن گندم را بيرون آورد و تميز و پاک کند، و باز آن را به جاي اوّلش برگرداند، و مدتي بر او بگذرد تا بار ديگر از آن بازديد کند، دوباره بيند تعداي کرم در آن واقع شده، پس آن کِرم ها را بيرون برد و گندم را پاک و تميز و به همان جا برگرداند، و همين طور اين کار را تکرار کند تا اين که مقدار کمي از آن گندم باقي بماند همچون گندم کميابي که کِرم به آن ضرري نمي رساند، اين گونه شماها از هم تميز خواهيد يافت تا آن گاه که از شما باقي نماند مگر گروه کمي که فتنه هيچ گونه زياني بر آن ها نرساند. [3] .