اين که شخص مؤمن نماز مخصوصي به عنوان هديه به آن حضرت عليه السلام يا به يکي از امامان عليهم السلام به جاي آورد و هيچ حدّ و وقت و شماره اي براي اين نماز نيست و مؤمن به مقدار محبّت و توانايي اش به محبوبش هديه تقديم مي کند و برحسب طاقتش او را خدمت مي نمايد. و دليل بر آنچه ياد کرديم آن است که در حديث سابق پس از آن عبارت آمده است: و اگر بتواند بر پنجاه رکعت نماز چيزي را بيفزايد - هرچند در هر روز دو



[ صفحه 377]



رکعت باشد - و آن دو رکعت را به يکي از ايشان عليهم السلام هديه نمايد، پس آن دو رکعت نماز را همچون نمازهاي واجب آغاز کند که هفت تکبير يا سه تکبير بگويد، يا در هر رکعت يک تکبير. و پس از تسبيح رکوع و سجود در هر رکعت سه مرتبه بگويد: «صَلَّي اللَّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الطّاهِرِينَ» و چون تشهّد گفت و سلام داد، بگويد: «اَللَّهُمَّ أَنْتَ وَمِنْکَ السَّلامُ يا ذَا الجَلالِ وَالإِکْرامِ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مَحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الطّاهِرِينَ الأَخْيارِ وَأَبْلِغْهُمْ أَفْضَلَ التَّحِيَّةِ وَالسَّلامِ. اَللَّهُمَّ إِنَّ هذِهِ الرَّکَعاتِ هَدِيَّةٌ مِنِّي إِلي عَبْدِکَ وَنَبِيِّکَ وَرَسُولِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ خاتَمِ النَّبِيِّينَ وَسَيِّدِ المُرْسَلِينَ. اَللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْها مِنِّي وَأَبْلِغْهُ إِيّاها عَنِّي وَأَثِبْنِي عَلَيْها أَفْضَلَ أَمَلِي وَرَجآئِي فِيکَ وَفِي نَبِيِّکَ وَوَصِيِّ نَبِيِّکَ وَفاطِمَةَ الزَّهْرآءِ ابْنَةِ نَبِيِّکَ وَالحَسَنِ وَالحُسَيْنِ سِبْطَيْ نَبِيِّکَ وَأَوْلِيآئِکَ مِنْ وُلْدِ الحُسَيْنِ عليهم السلام يا وَلِيَّ المُؤْمِنِينَ يا وَلِيَّ المُؤْمِنِينَ يا وَلِيَّ المُؤْمِنِينَ»؛ بار خدايا! تويي سلامت دهنده و سالم از هر عيب، و سلامت از [سوي] تو است. اي صاحب جلال و بزرگواري! بر محمد و آل محمدعليهم السلام آن پاکيزگان پاک بهترين خلق درود فرست و برترين تحيت و سلام را به ايشان برسان. بار خدايا! به درستي که اين رکعات هديه اي از من است به بنده و پيغمبر و رسول تو محمد بن عبد اللَّه خاتم پيغمبران و سيّد رسولان. بار خدايا! پس اين [هديه] را از من بپذير و از من به او برسان و پاداش مرا بهترين آرزوهايم قرار ده و به مقدار اميدم درباره تو و درباره پيغمبرت و وصي پيغمبرت و فاطمه زهرا دخت پيامبرت و حسن و حسين دو سبط و نواده پيامبرت و اوليائت از فرزندان حسين عليهم السلام، اي وليّ مؤمنين اي وليّ مؤمنين اي وليّ مؤمنين. [1] .