دليل بر اين، دعايي است که در «اقبال» و «مزار بحار» و «زاد المعاد» به روايت عبداللَّه بن سنان از امام صادق عليه السلام رسيده، و در اوّل آن دعا آمده است: «اَللَّهُمَّ عَذِّبِ الفَجَرَةَ الَّذِينَ شاقُّوا رَسُولَکَ...»؛ پروردگارا! فاجراني که با فرستاده تو به مخالفت برخاستند عذاب کن.... و سرّش اين است که در چنين روزي آن همه مصيبت و محنت بر مولايمان سالار شهيدان عليه السلام وارد آمده و خداي - عزّوجلّ - وعده فرموده که از ظلم کنندگان بر آن حضرت به وسيله مولاي قائم ما - عجّل اللَّه فرجه الشريف -انتقام گيرد، چنان که در روايات به اين مطلب تصريح شده است، بنابراين هرگاه مؤمن در روز عاشورا مصيبت هاي امام مظلوم را به ياد آورد و دانست که خداي تعالي براي او انتقام گيرنده اي را تعيين فرموده، ايمان و علاقه اش به آن حضرت او را به دعا کردن و ظهور آن منتقِم را خواستن برمي انگيزاند که صميمانه قيام امام عصر - عجّل اللَّه فرجه الشريف - را از خداي قادر بخواهد، لذا اين درخواست در دعاي مشار اِليه آمده است. و نيز به همين جهت است که در بخش گذشته گفتيم: هر کس براي اين امر بزرگ دعا کند، به پاداشي نايل مي شود که جز خداي تعالي کسي آن را نمي داند، و آن خونخواهي براي امام مظلوم شهيد - صلوات اللَّه وسلامه عليه - است.



[ صفحه 77]