و از جمله دعاهاي رسيده که مشتمل بر تجديد بيعت براي حضرت صاحب الامرعليه السلام است، روايتي است که سيد بن طاووس و غير او به سندهايشان از مولايمان حضرت امام صادق عليه السلام آورده اند که فرمود: هر کس چهل روز اين دعا را بخواند از ياوران حضرت قائم عليه السلام خواهد بود و اگر پيش از ظهور آن حضرت بميرد خداي تعالي او از زنده خواهد کرد تا در رکاب آن جناب جهاد نمايد و به شماره هر کلمه از آن هزار حسنه برايش نوشته مي شود و هزار کار بد از او محو مي گردد، آن دعا چنين است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ. اَللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ العَظِيمِ، وَرَبَّ الکُرْسِيِّ الرَّفِيعِ، وَرَبَّ البَحْرِ المَسْجُورِ وَمُنْزِلَ التَّوْراةِ وَالإِنْجِيلِ وَالزَّبُورِ، وَرَبَّ الظِّلِّ وَالحَرُورِ وَمَنْزِلَ القُرْآنِ العَظِيمِ، وَرَبَّ المَلآئِکَةِ المُقَرَّبِينَ وَالأَنْبِيآءِ وَالمُرْسَلِينَ. اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الکَرِيمِ وَبِنُورِ وَجْهِکَ المُنِيرِ وَمُلْکِکَ القَدِيمِ، يا حَيُّ يا قَيُّومُ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِي أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمواتُ وَالأَرَضُونَ وَبِاسْمِکَ الَّذِي يُصْلَحُ بِهِ الأَوَّلُونَ وَالآخِرُونَ، يا حَيُّ قَبْلَ کُلِّ حَيٍّ يا حَيُّ بَعْدَ کُلِّ حَيٍّ يا حَيُّ حِينَ لا حَيُّ يا مُحْيِيَ المَوْتي وَمُمِيتَ الأَحْيآءِ يا حَيُّ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ. اَللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانَا الإِمامَ الهادِيَ المَهْدِيَّ القآئِمَ بِأَمْرِکَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَعَلي آبآئِهِ الطّاهِرِينَ عَنْ جَمِيعِ المُؤْمِنِينَ وَالمُؤْمِناتِ فِي مَشارِقِ الأَرْضِ وَمَغارِبِها وَسَهْلِها وَجَبَلِها وَبَرِّها وَبَحْرِها وَعَنِّي وَوالِدَيَّ وَوُلْدِي وَإِخْوانِي مِنَ الصَّلَواتِ زِنَةَ عَرْشِ اللَّهِ وَمِدادَ کَلِماتِهِ وَما أَحْصاهُ عِلْمُهُ وَأَحاطَ بِهِ کِتابُهُ. اَللَّهُمَّ أُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةُ يَوْمِي هذا وَما عِشْتُ مِنْ أَيّامِ حَياتِي عَهْداً وَعَقْداً وَبَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقِي لا أَحُولُ عَنْها وَلا أَزُولُ أَبَداً، اِجْعَلْنِي مِنْ أَنْصارِهِ وَأَعْوانِهِ وَالذّابِّينَ عَنْهُ وَالمُسارِعِينَ إِلَيْهِ فِي قَضآءِ حَوآئِجِهِ وَالمُمْتَثِلِينَ لِأَوامِرِهِ وَنَواهِيهِ وَالُمحامِينَ عَنْهُ وَالسّابِقِينَ إِلي إِرادَتِهِ



[ صفحه 339]



وَالمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ. اَللَّهُمَّ إِنْ حالَ بَيْنِي وَبَيْنَهُ المَوْتُ الَّذِي جَعَلْتَهُ عَلي عِبادِکَ حَتْماً فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي مُؤْتَزِراً کَفَنِي شاهِراً سَيْفِي مُجَرِّداً قَناتِي مُلَبِّياً دَعْوَةَ الدّاعِي فِي الحاضِرِ وَالبادِي. اَللَّهُمَّ أَرِنِي الطَّلْعَةَ الرَّشِيدَةَ وَالغُرَّةَ الحَمِيدَةَ وَاکْحُلْ ناظِرِي بِنَظْرَةٍ مِنِّي إِلَيْهِ وَاعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلادَکَ وَأَحْيِ بِهِ عِبادَکَ فَإِنَّکَ قُلْتَ وَقَوْلُکَ الحَقُّ: «ظَهَرَ الفَسادُ فِي البَرِّ وَالبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَيْدِي النّاسِ» فَأَظْهِرِ اللَّهُمَّ لَنا وَلِيَّکَ وَابْنَ وَلِيِّکَ وَابْنَ بِنْتِ نَبِيِّکَ المُسَمّي بِاسْمِ رَسُولِکَ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ حَتّي لا يَظْفَرَ بِشَيْ ءٍ مِنَ الباطِلِ إِلّا مَزَّقَهُ وَيُحِقَّ الحَقَّ وَيُحَقِّقَهُ وَاجْعَلْهُ اللَّهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبادِکَ وَناصِراً لِمَنْ لا يَجِدُ لَهُ ناصِراً غَيْرَکَ وَمُجَدِّداً لِما عُطِّلَ مِنْ أَحْکامِ کِتابِکَ وَمُشَيَّداً لِما وَرَدَ مِنْ أَعْلامِ دِينِکَ وَسُنَنِ نَبِيِّکَ مُحَمّداً صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ بِرُؤْيَتِهِ وَمَنْ تَبِعَهُ عَلي دَعْوَتِهِ وَارْحَمْ اِسْتِکانَتَنا بَعْدَهَ. اَللَّهُمَّ اکْشِفْ هذِهِ الغُمَّةَ عَنِ الأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَعَجِّلْ لَنا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَنَريهُ قَرِيباً بِرَحْمَتِکُ يا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ» و در بعضي از روايات است که: سپس سه مرتبه دستت را بر ران راستت مي زني و سه بار مي گويي: «العَجَلَ العَجَلَ يا مَوْلايَ يا صاحِبَ الزَّمانِ»؛ به نام خداوند بخشنده بخشايشگر، بار خدايا، اي پروردگار نور با عظمت، و اي پروردگار کرسي با رفعت، و اي پروردگار درياي خروشان، و نازل کننده تورات [بر موسي عليه السلام] و إنجيل [بر عيسي عليه السلام] و زبور [بر داوودعليه السلام] و اي پروردگار سايه و آفتاب، و اي نازل کننده قرآن با عظمت، و اي پروردگار فرشتگان مقرَّب و پيغمبران و رسولان، بار خدايا از تو درخواست دارم به ذات بزرگوارت و به نور جمالت که فروزنده همه عالم است، و به ملک ازلي و قديمت اي زنده پاينده ابدي از تو مسئلت مي نمايم به آن اسم تو که آسمان ها و زمين ها به آن روشني يافت، و به آن اسم تو که اولين و آخرين به آن اصلاح و سامان يابد، اي زنده (ازلي) پيش از هر زنده، اي زنده (ابدي) پس از هر زنده (فاني)، اي زنده هنگامي که هيچ زنده اي نباشد، اي زنده کننده مردگان و ميراننده زندگان، اي زنده اي که هيچ معبود حقي جز تو نيست. بار خدايا مولايمان امام هادي امت، مهدي آل محمدعليهم السلام، قيام کننده به امرت - که درودهاي خداوند بر او و بر پدران پاک او باد -



[ صفحه 340]



را از سوي تمام مؤمنين و مؤمنات که در مشرق ها و مغرب هاي زمين، صحرا و کوه، خشکي و دريا هستند، و از جانب من و پدر و مادرم و فرزندان و برادرانم درودها و تحيّت ها فرست به وزن عرش خداوند و به مقدار مداد کلمات او و آنچه علم او احصا کرده و کتاب (آفرينش) او بر آن إحاطه نموده است، بار خدايا من در بامداد اين روز و تمام دوران زندگاني ام عهد و عقد و بيعتي که از آن حضرت بر گردن دارم با او تجديد مي نمايم، که هرگز از آن عهد و بيعت برنگردم و بر آن پايدار بمانم، بار خدايا مرا از انصار و ياران آن حضرت و مدافعان از حريم مقدس او، و شتابندگان در پي انجام مقاصدش، و سبقت جويان به سوي خواسته اش و شهيد شدگان در رکاب و در حضور حضرتش قرار ده، خداوندا اگر ميان من و [ظهور] او مرگ که بر بندگانت قضاي حتمي قرار داده اي، جدايي انداخت، پس مرا از قبرم برانگيز در حالي که کفنم را بر کمر بسته شمشيرم را از نيام برکشيده، دعوتِ دعوت کننده در هر شهر و ديار را اجابت نموده باشم، بار خدايا آن طلعت زيباي کامل و روي درخشان پسنديده را به من بنمايان و ديده ام را يک نظر بر آن چهره تابناک با سرمه نور روشن ساز، و فَرَجش را تعجيل و خروجش را آسان و راه ها را در پيش رويش باز کن، و مرا در مسير آن جناب سلوک ده، و فرمايش را نافذ و پشتوانه اش را محکم و بلادت را اي خدا به [دست] او معمور و بندگانت را زنده بگردان، که تو خود فرمودي و گفته تو حق است که: (فساد و تباهي در خشکي و دريا آشکار شد به سبب آنچه دست هاي مردم کسب کرد) پس خداوندا [اکنون که زمين پر از فساد گرديده] براي ما ظاهر کن وليّ خود و زاده وليّ تو، و فرزند دختر پيغمبرت را که همنام رسول تو صلي الله عليه وآله مي باشد، تا به هيچ باطلي دست نيابد مگر اين که آن را از هم بپاشد و حق را بر پا و محقَّق سازد، و اي خدا، آن جناب را پناهگاه ستمديدگان از بندگانت قرار ده، و ياور کساني که جز تو يار و ناصري ندارند، و تجديد کننده آنچه از احکام کتاب تو تعطيل گرديده، و استحکام بخش آنچه از شعائر دينت و سنت هاي پيغمبرت محمد صلي الله عليه وآله وارد شده، بار خدايا و او را از کساني قرار ده که از آسيب تجاوزگران حفظ فرموده اي، و پيغمبرت صلي الله عليه وآله را به ديدار او شاد و مسرور و پيروان آن حضرت را در دعوت [به حق] خوشحال گردان، و به بيچارگي



[ صفحه 341]



ما پس از [غيبت] او رحم کن، بار خدايا اين غم [بزرگ دوري و هجران و پرده غيبت او] را با ظهورش از اين امت برطرف ساز، و ظهورش را بر ما تعجيل فرماي که آنان [مخالفان] فَرَج آن بزرگوار را دور مي پندارند و ما آن را نزديک مي دانيم، به رحمتت اي مهربان ترين مهربانان [اين دعا را اجابت فرماي] .