هرگاه آنچه را آورديم دانستي مي گوييم: مستحب است بيعت ياد شده هر روز تجديد گردد، به دليل آنچه سيد اجل علي بن طاووس در کتاب مصباح الزّائر، و ديگر علماي ما نيز در کتاب هاي خود ياد کرده اند اين که از جمله اموري که مستحب است هر روز بعد از نماز صبح خوانده شود اين دعا است!: «اَللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلايَ صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ عَنْ جَمِيعِ المُؤْمِنِينَ وَالمُؤْمِناتِ فِي مَشارِقِ الأَرْضِ وَمَغارِبِها وَبَرِّها وَبَحْرِها وَسَهْلِها وَجَبَلِها



[ صفحه 337]



حَيِّهِمْ وَمَيِّتِهِمْ وَعَنْ والِدَيَّ وَوُلْدِي وَعَنِّي مِنَ الصَّلَواتِ وَالتَّحِيّاتِ زِنَةَ عَرْشِ اللَّهِ وَمِدادَ کَلِماتِهِ وَمُنْتَهي رِضاهُ وَعَدَدَ ما أَحْصاهُ کِتابُهُ وَأَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ. اَللَّهُمَّ [إِنِّي] أُجَدِّدُ لَهُ فِي هذَا اليَوْمِ وَفِي کُلِّ يَوْمٍ عَهْداً وَعَقْداً وَبَيْعَةً لَهُ فِي رَقَبَتِي. اَللَّهُمَّ کَما شَرَّفْتَنِي بِهذَا التَّشْرِيفِ وَفَضَّلْتَنِي بِهذِهِ الفَضِيلَةِ وَخَصَصْتَنِي بِهذِهِ النِّعْمَةِ فَصَلِّ عَلي مَوْلايَ وَسَيِّدِي صاحِبِ الزَّمانِ وَاجْعَلْنِي مِنْ أَشْياعِهِ وَأَنْصارِهِ وَالذّآبِّينَ عَنْهُ وَاجْعَلْنِي مِنَ المُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ طآئِعاً غَيْرَ مُکْرَهٍ فِي الصَّفِّ الَّذِي نَعَتَّ أَهْلَهُ فِي کِتابِکَ فَقُلْتَ صَفّاً کَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ عَلي طاعَتِکَ وَطاعَةِ رَسُولِکَ وَآلِهِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ. اَللَّهُمَّ إِنَّ هذِهِ بَيْعَةٌ لَهُ فِي عُنُقِي إِلي يَوْمِ القِيامَةِ»؛ بار خدايا بر مولايم صاحب الزمان - صلوات اللَّه عليه - درودها و سلام ها فرست از سوي تمامي مؤمنين و مؤمنات که در مشرق ها و مغرب هاي زمين و در خشکي و دريا و کوه و صحراي عالمند، زنده و مرده آن ها و از والدين من و فرزندانم و از جانب خودم درودها و تحيت ها فرست به وزن عرش الهي و به مقدار مداد کلمات او، و به نهايت خشنودي خداوند، و به شمار آنچه کتاب (آفرينش) او دربر گرفته و علم او را احاطه نموده است. خدايا! من در اين روز و در هر روز براي او تجديد مي کنم عهد و عقد و بيعتي را که بر گردن گرفته ام. بار خدايا! همچنان که مرا به اين شرافت مشرّف کردي و به اين امتياز برتري دادي و به اين نعمت اختصاص بخشيدي، پس بر سرور و سالار من صاحب الزمان درود فرست و مرا از شيعيان و ياوران و حاميان آن جناب قرار ده و مرا از شهيد شدگان در رکاب حضرتش با کمال شوق بدون هيچ اکراه مقرّر فرماي در آن صف لشکري که اهل آن را در کتاب خويش وصف کردي و فرمودي: صفّي همچون بنايي محکم و استوار هستند، در راه اطاعت تو و اطاعت رسول تو خاندان اوعليهم السلام. بار خدايا! اين بيعت براي او به گردن من است تا روز قيامت. [1] .

مرحوم مجلسي در مزار بحار، پس از ذکر اين عهد گويد: در بعضي از کتب قديمه ديده ام که بعد از اين دعا: دست راست خود را بر دست چپ بزند مثل دست زدن به بيعت. [2] .



[ صفحه 338]



و نيز مستحب است تجديد اين بيعت پس از هر نماز واجب، به روايتي که از امام صادق عليه السلام آمده، و در کتاب صلاة بحار از کتاب «الاختيار» سيد ابن الباقي نقل شده، [3] که ما آن روايت و دعا را در اول بخش ششم از اين کتاب آورديم.