نايب فرستادن به منظور زيارت از سوي آن حضرت عليه السلام [از وظايف مستحبّي مؤمنان است] ، و رجحان اين عمل - پس از ثبوت استحباب نيابت - ظاهر مي باشد، زيرا که ياري نمودن بر نيکي و تقوي است، و مودّت نسبت به ذوي القُربي (=خاندان پيغمبر صلي الله عليه وآله و صِلِه امام عليه السلام مي باشد. بلکه براي استحباب آن به تمام آنچه در حج و طواف و نايب گرفتن ديگري که حج و طواف نمايد گذشت، مي توان استدلال کرد و استناد جست.