و در رجحان و استحباب آن ترديدي نيست، نظر به اين که اين کار از گونه هاي مودّت نسبت به قربي و بستگان پيغمبر صلي الله عليه وآله است که خداوند بندگانش را در کتاب خود به آن امر فرموده، نمي بيني که هرگاه فرزندت يا کسي از عزيزانت را دوست مي داري و بر او بيمناک هستي، به قصد سلامتي او صدقه مي دهي؟ پس مولاي تو از هر کسي به اين امر سزاوارتر است، اضافه بر اين که اين کار از اقسام صله امام عليه السلام است، و اين براي خردمندان واضح مي باشد، همچنان که فرق اين و بين امر پيشين با اندک تأملي ان شاء اللَّه روشن مي گردد.

و از شواهد بر آنچه ياد کرديم از اهتمام ورزيدن به صدقه به نيابت يا به قصد سلامت آن حضرت عليه السلام روايتي است که شيخ صدوق در مجالس به سند خود از پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله آورده که فرمود: هيچ بنده اي ايمان نياورد تا اين که من نزد او از خودش محبوب تر باشم، و خاندانم از خاندان خودش نزد او محبوب تر باشند، و عترت من نزد او از عترت خودش محبوب تر باشند، و ذات من از ذات خودش نزد او محبوب تر باشد. [1] .

و اين حديث به طريق ديگري گذشت و مقتضاي آن، خوشايند بودن اظهار محبت نسبت به ايشان عليهم السلام است به گونه اي که مؤمن براي خود و خاندانش و عائله و فرزندان و نزديکانش انجام مي دهد، و اين باب وسيعي است که فوايد بسياري از آن استفاده مي شود، چنان که بر اهل بينش پوشيده نيست، و به اقسام صله امام عليه السلام اشاره خواهيم کرد ان شاء اللَّه تعالي.



[ صفحه 310]