در بخش اوّل کتاب شاهد بر اين معني گذشت و در بخش هشتم نيز مطالبي که بر آن دلالت کند خواهد آمد.

در کتاب کمال الدين از حضرت امام صادق عليه السلام روايت شده که فرمود: هر آن که به امامت امامان از پدران و فرزندان من اقرار و اعتراف داشته باشد، ولي مهدي از فرزندانم را انکار نمايد، مثل اين است که تمام پيامبران را قبول داشته باشد ولي نبوّت حضرت محمدصلي الله عليه وآله را انکار کند.

عبد اللَّه بن ابي يعفور مي گويد: پرسيدم: مهدي از فرزندان شما کيست؟ فرمود: پنجمين فرزند از امام هفتم، که شخص او از نظر شما غايب مي ماند و بردن نام او بر شما حلال نيست. [1] .

و در اين باره روايات زيادي هست که بعضي از آن ها را در بخش هشتم کتاب خواهيم آورد، ان شاء اللَّه تعالي.