[جمع کردن دل ها و متحد ساختن آن ها کار ساده اي نيست، بيشتر مردم يکي از دو حال را دارند: يا صلاح واقعي خود را تشخيص نمي دهند، لذا بر اموري که به ضرر آن ها است تن مي دهند، و يا اين که مصلحت را تشخيص مي دهند، ولي به خاطر منافع دنيوي به آن رضايت ندارند، يگانه کسي که بين اين دو حالت را جمع مي کند و اتّحاد مي بخشد، وجود اطهر امام عصر - عجّل اللَّه فرجه الشريف - مي باشد. لذا] در دعاي ندبه مي خوانيم: «أَيْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلاحِ وَالرِّضا»؛ کجاست آن که ميان پراکندگي صلاح و رضا را جمع مي کند؟

و در دعاي امير المؤمنين علي عليه السلام درباره آن حضرت آمده: و پراکندگي امت را با او جمع فرماي. [1] .

و در حديث ديگري است: به وسيله او ميان دل هاي مختلف و پراکنده الفت و اتّحاد داده مي شود. [2] .

و در کافي از امام صادق عليه السلام روايت شده که فرمود: خداوند به وسيله آن حضرت بين دل هاي پراکنده و مخالف يکديگر ائتلاف مي بخشد. [3] .

و در بحار در حديثي که از امير المؤمنين علي عليه السلام روايت شده، چنين آمده است: به پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله گفتم: يا رسول اللَّه! آيا مهدي از ما آل محمد است يا از غير ما؟ فرمود: نه بلکه از ماست. خداوند دين را به دست او ختم مي کند، چنان که به وسيله ما افتتاح فرمود. و به واسطه ما مردم از فتنه ها نجات مي يابند همان طور که از شرک نجات يافتند، و به وسيله ما خداوند



[ صفحه 117]



پس از دشمني فتنه ها و آزمايش هاي سخت دل هايشان را با هم الفت مي بخشد، کما اين که پس از دشمني شرک، آنان را برادر ديني قرار داد و دل هايشان را به هم الفت بخشيد. [4] .

اين حديث از طريق اهل سنت نيز روايت شده و بحمد اللَّه به صحت آن اعتقاد دارند.