شايسته است که مؤمن براي مؤمنين دعا کند که هم کيش و هم عقيده او هستند، و اين مطلب به حکم عقل و شرع ثابت است. [پس دعا کردن براي آن بزرگوار که سالار مؤمنين است بر ما لازم مي باشد] .

چنان که در کافي حديث مسندي از حضرت ابوعبد اللَّه صادق عليه السلام آمده است که فرمود: رسول خداصلي الله عليه وآله فرمودند: هيچ مؤمني براي مرد يا زن مؤمني دعا نکند مگر آن که خداوند متعال آنچه که او براي آن ها خواسته است، مانند آن را به سوي او برگرداند، از طرف هر مرد يا زن مؤمني که از اوّل روزگار تا روز قيامت آمده يا خواهد آمد. و بسا باشد که روز قيامت بنده مؤمني را دستور دهند تا به آتش افکنده شود و او را مي کشند تا



[ صفحه 104]



به دوزخ ببرند، ولي مؤمنين و مؤمنات عرضه مي دارند: پروردگارا! اين همان شخصي است که براي ما دعا مي کرد شفاعت ما را درباره او بپذير. پس خداوند شفاعت آن ها را درباره او قبول مي فرمايد و او نجات مي يابد. [1] .

در همان کتاب از عيسي بن ابي منصور روايت است که گفت: من و ابن ابي يعفور و عبد اللَّه بن طلحه خدمت امام ابوعبد اللَّه صادق عليه السلام بوديم که آن حضرت خود آغاز سخن کرد و چنين فرمود: اي پسر ابي يعفور! رسول خداصلي الله عليه وآله فرموده: شش خصلت است که در هر که باشد در پيشگاه خداوند و طرف راست [عرش] او خواهد بود. ابن ابي يعفور عرضه داشت: فدايت شوم، آن ها چيست؟ فرمود: فرد مسلمان براي برادر ديني خود بخواهد آنچه براي عزيزترين خاندانش مي خواهد، و بد بدارد آنچه براي عزيزترين خاندانش بد مي دارد، و با پاکي و خلوص با او دوستي کند. ابن ابي يعفور گريه کرد و گفت: به چه صورتي با او به پاکي و خلوص دوستي کند؟ فرمود: اي پسر ابي يعفور! اگر در دل او اينقدر منزلت داشته باشد که خوبي و بدي را براي او بسان عزيزترين کسان خود بخواهد، انگيزه اي خواهد شد تا در غم و شادي او شريک باشد که در خوشحالي او شاد و در اندوهش اندوهگين مي شود و اگر چيزي که مايه فرج و گشايش کار او است در اختيار داشته باشد، حاجت او را برمي آورد و گرنه برايش دعا مي کند.

سپس امام صادق عليه السلام فرمود: سه تا مربوط به شما است [همان ها که گذشت] و سه تا مربوط به ما است. اين که فضيلت ما را بشناسيد و دنبال ما گام برداريد و منتظر عاقبت امر و برنامه [حکومت] ما باشيد، که هر کس چنين بود، در پيشگاه خداوند - عزّوجلّ - خواهد بود و کساني که در مراتب پايين تر هستند از نور ايشان استفاده مي کنند. اما کساني که در طرف راست [عرش] الهي هستند اگر کساني که در درجه پايين تر هستند، آن ها را بنگرند زندگي برايشان تلخ و ناگوار مي شود، زيرا بر درجه آن ها غبطه مي خورند.

ابن ابي يعفور پرسيد: چگونه است که نمي شود آن ها را ديد با اين که در طرف راست [عرش] خداوند هستند؟ فرمود: اي ابن ابي يعفور! چون که آن ها در حجابي از نور الهي هستند [چشم ها از ديدنشان عاجز است] مگر اين حديث به تو نرسيده است که



[ صفحه 105]



رسول خداصلي الله عليه وآله بارها مي فرمود: به راستي که خداوند را در سمت راست عرش در پيشگاه الهي در جناح راست او مخلوقاتي است که چهره شان از برف سفيدتر و از آفتاب هنگام ظهر تابان تر است. مي پرسند که اينان چه کساني هستند؟ جواب مي رسد: اين ها افرادي هستند که در حلال خدا با يکديگر دوستي ورزيده اند. [2] .