شيعيان از باقيمانده گل خاندان وحي آفريده شده اند، همان طوري که فرزند از پدر به وجود مي آيد. در کتاب کافي از حضرت رضاعليه السلام روايت شده که فرمود: «اَلإِمامُ: الأَنِيسُ الرَّفِيقُ وَالوالِدُ الشَّفِيقُ»؛ [1] امام: همدم همراه و پدر مهربان است.

و از پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله روايت است که فرمود: من و علي دو پدر اين امّت هستيم. [2] از حضرت ابوعبد اللَّه صادق عليه السلام روايت شده است که فرمود: خداوند ما را از علّيين آفريد و ارواح ما را از بلنداي آن خلق کرد، و ارواح شيعيان ما را از علّيين و بدن هايشان را از پايين آن آفريد، از همين روي بين ما و آنان نزديکي برقرار است و دل هاي ايشان به سوي ما مشتاق. [3] .

و از حضرت ابوجعفر باقرعليه السلام روايت شده که فرمود: به تحقيق که خداوند ما را از اعلي علّيين خلق فرموده و دل هاي شيعيان ما را از خمير مايه خلقت ما و تنشان را از پايين تر از آن آفريد، پس دل هايشان در هواي ما است؛ زيرا که از آنچه ما آفريده شديم آن ها نيز آفريده شده اند. [4] .

و در کمال الدين از عمر بن صالح السابري روايت شده که گفت: از حضرت ابوعبد اللَّه صادق عليه السلام درباره اين آيه «أَصْلُها ثابِتٌ وَفَرْعُها فِي السَّمآءِ»؛ [5] ريشه آن پاي برجا و شاخه اش در آسمان است. پرسيدم. فرمود: اصل و ريشه آن درخت پاکيزه رسول خداصلي الله عليه وآله و شاخه آن امير المؤمنين عليه السلام است و حسن و حسين عليهما السلام ميوه آن هستند، و نُه تن از فرزندان حسين شاخه هاي کوچک تر آنند و شيعه برگ هاي آن درخت مي باشند، به خدا که وقتي يکي از آن ها (شيعيان) مي ميرد، يکي از برگ هاي آن درخت مي افتد. [6] .



[ صفحه 98]



و در بحار به نقل از امالي شيخ طوسي از پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله روايت است که فرمود: من درختي هستم که فاطمه شاخه و علي پيوند و حسن و حسين ميوه و دوستانشان از امّت من برگ هاي آن درخت مي باشند. [7] .

البته روايات در اين باره زياد است که در کافي و برهان و غير اين ها آمده، ولي ما از ترس اطاله سخن و ملالت خوانندگان از ذکر همه آن ها خودداري کرديم که دانا را اشاره بس است. و چه خوش گفت آن که گفت:



يا حَبَّذا دَوْحَةً فِي الخُلْدِ نابِتَةٌ

ما مِثْلُها نَبَتَتْ فِي الخُلْدِ مِنْ شَجَرٍ



اَلمُصْطَفي أَصْلُها وَالفَرْعُ فاطِمَةٌ

ثُمَّ اللِّقاحُ عَلِيٌّ سَيِّدُ البَشَرِ



وَالهاشِمِيّانِ سِبْطاها لَها ثَمَرٌ

وَالشَّيْعَةُ الوَرَقُ المُلْتَفُّ بِالَّثمَرِ



هذا مَقالُ رَسُولِ اللَّهِ جآءَ بِهِ

أَهْلُ الرِّواياتِ فِي العالِي مِنَ الخَبَرِ



إِنِّي بِحُبِّهِمْ أَرْجُو النِّجاةَ غَداً

وَالفَوْزُ مَعَ زُمْرَةِ مَنْ أَحْسَنَ الزُّمَرِ



وه چه بالنده درختي که در خلد برين روييده

که مانندش هيچ درختي در بهشت نروييده است!



محمد مصطفي صلي الله عليه وآله ريشه آن و ساقه اش فاطمه

آن گاه پيوندش سرور مردم علي است



و آن دو هاشمي دو نواده پيغمبر ميوه آن درختند

و شيعيان برگ هايي که به دور ميوه ها پيچيده اند



اين گفتار رسول خدا است که آن را اهل روايت

با سندهاي عالي در حديث آورده اند





[ صفحه 99]





من با محبّت آنان اميد نجات فرداي [قيامت]

و رستگاري همراه با گروهي از بهترين گروه ها دارم