هجران، از شديدترين انواع شکنجه و فشار براي دوستان مخلص آن جناب است، از همين روي



[ صفحه 402]



براي صبر و تحمل اين فشار در زمان غيبت، پاداش بسيار وعده فرموده اند. رواياتي که در اين باب وارد است، در بخش هشتم خواهيم آورد. البته ترديدي نيست که جدّيت و اهتمام در دعا براي برطرف شدن عذاب و ناراحتي، فطري خردمندان است. و در بعضي از احاديث هست که: دل مؤمن از آنچه در زمان غيبت مي بيند، آب مي شود.

يکي از دوستان مناسب اين معني خوش سروده:



قَدْ ذَأَبَ مِنَ الفِراقِ لَحْمِي وَدَمِي

وَاشْتَدَّ مِنَ الشَّوْقِ إِلَيْکُمْ أَلَمِي



کَمْ أَشْرَبُ غُصَّتِي بِدَمْعِي وَدَمِي

کَمْ أَصْبِرُ يا لَيْتَ وُجُودِي عَدَمِي



گوشت و خونم از فراق آب شد، و از شوق شما دردم شديد شد.

چقدر اندوه و غصه ام را با اشک و خون بخورم، تا کي صبر کنم اي کاش نيست مي شدم.

و از جمله ابياتي که در بعضي از اين سحرها به خاطرم افتاد در خطاب به حضرت صاحب الامرعليه السلام از درد هجران چنين است:



مِنْ هِجْرِکَ يا حَبِيبُ قَلْبِي قَدْ ذابَ

اُنْظُرْ اُنْظُرْ إِلَيَّ يَابْنَ الأَطْيابِ



إِنْ غِبْتَ لِذَنْبِنا فَتُبْنا تُبْنا

أَوْ خِفْتَ مِنَ العِدي فَما لِلأَحْبابِ



اَلجَوْرُ فَشا عَلَي الُمحِبِّينَ فَقُمْ

يا مُنْتَقِماً بِأَمْرِ رَبِّ الأَرْبابِ



از هجران تو اي حبيب دلم آب شد، اي فرزند پاکان به من نگاه کن.

اگر به خاطر گناهان ما غايب شده اي که توبه مي کنيم، توبه! يا از دشمنان ترساني پس دوستان چه کنند؟!

ستم بر دوستان شيوع يافت، بپاخيز اي انتقام گيرنده! به فرمان پروردگار همه.