سپس به فکر افتادم کتاب جداگانه اي در اين باره بنگارم که آن فوايد را دربر گيرد، و به سبک جالبي آن را به رشته تحرير درآورم. ولي حوادث زمان و رويدادهاي دوران و ناراحتي هاي پي در پي، مانع از انجام اين کار مي شد. تا اين که کسي را در خواب ديدم که با قلم و سخن نتوان او را توصيف نمود، يعني مولا و حبيب دلِ شکسته ام و امامي که در انتظارش هستيم. او را در خواب ديدم که با بياني روح انگيز چنين فرمود:

اين کتاب را بنويس و عربي هم بنويس و نام او را بگذار: «مکيال المکارم في فوائد الدعاء للقائم»

همچون تشنه اي از خواب بيدار و در پي اطاعت امرش شدم، ولي توفيق ياري ام نکرد، تا اين که در سال گذشته(1330 ه.ق) به مکّه معظّمه سفر کردم، و چون آنجا را وبا گرفت، با خداوند - عزّوجلّ - عهد بستم که هرگاه مرا از مهلکه نجات دهد و بازگشتم را به سوي وطن آسان گرداند، تأليف اين کتاب را شروع نمايم. پس خداوند بر من منت نهاد و مرا به سلامت به وطن بازگرداند. همچنان که هميشه مواهب و الطافش شامل حال من بوده است، پس به تأليف اقدام نمودم تا به عهدي که با خداوند بسته بودم، عمل کرده باشم. خداوند متعال مي فرمايد: «وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذا عاهَدْتُمْ»؛ [1] و به پيمان خداوندي هرگاه که پيمان مي بنديد، وفا کنيد.

و نيز مي فرمايد: «أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ العَهْدَ کانَ مَسؤوُلاً»؛ [2] به عهد و پيمان وفا کنيد که از پيمان [در قيامت] پرسش مي شود.



[ صفحه 50]



اينک کتابي برگير که «همچون بهشتي بالا بلند و عالي مرتبه است و ثمراتش در دسترس و نزديک به فهم، هيچ سخن بيهوده اي از آن نشنوي، در آن چشمه ها (ي علم و معرفت) جاري است. هشت باب (بخش) دارد، تا مايه تذکّري براي شما قرارش دهيم. و البته گوش شنواي هوشمندان آن را خواهد شنيد».

و خاتمه اي براي اين کتاب قرار مي دهيم که «نه دردسري در آن يابند و نه مستي»، «مهرش مشک است و براي چنين نعمت و شادماني بايد که عاقلان بر يکديگر پيشي گيرند»، «و براي چنين اثري بايد که عاملان کار کنند». [3] .



[ صفحه 53]