مکيال المکارم في فوائد الدعاء للقائم، کتابي ارزنده، ابتکاري و مهم است. مؤلّف بسياري از مطالب مربوط به عقيده مهدويت و موضوع حضرت حجّت - عليه آلاف الصلاة والسلام - را تحت عنوان: «دعا براي آن حضرت و تضرّع به درگاه الهي براي حفظ وجود شريفش از ناملايمات و آفات» مورد بررسي قرار داده است.



[ صفحه 45]



مؤلف در سال 1330 به حج بيت اللَّه الحرام سفر کرد، در مکه مکرمه وباي شديد پيش آمد و بسياري از حجّاج و زائرين را از پاي درآورد. پس با خداوند پيمان بست که اگر سالم به وطن بازگردد، به تأليف اين کتاب بپردازد. چون به وطن مراجعت کرد، عهد خود را وفا نمود و اين صفحه هاي پر از تحقيقات علمي و تدقيقات لطيف و پُر محتوا که مورد نياز طالبان علم است، را تنظيم کرد.

مؤلف رحمه الله در مقدّمه کتاب اشاره کرده که شوق او به ديدار امام زمانش - عجّل اللَّه فرجه الشريف - او را بدانجا رساند که در خواب به زيارت و ديدار آن حضرت شرفياب شد و به امر و دستور آن جناب اقدام به تأليف اين کتاب کرد و حتي اسم آن را هم خود آن حضرت نهاد.

و به حق بايد گفت: اين اثر آيينه صاف خوش ذوقي و طبق روان مؤلف و اساتيد گرامي او است. و نيز نمونه اي از تحقيقات علمي صحيحي است که در آن زمان در حوزه علميه اصفهان رواج داشته، يعني اوايل همين قرني که اواخر آن را مي گذرانيم.

اين کتاب مشتمل بر بحث هاي مختلف و بسيار بااهمّيت در زمينه هاي حديث، فقه، کلام، رجال و حتي فلسفه و ادبيات است که با اسلوب بديع و سبک جالب و نتيجه گيري هاي درستي توأم مي باشد.

دليل بر اين معني اشاره به تذکّر مؤلّف در ج 2، ص 359 به دو اشتباه از دو شخصيت برجسته علمي است. يکي در کتاب «غيبت» شيخ الطائفه طوسي است که آن را به غلط نسخه برداران نسبت داده، و ديگري در «مشيخه» شيخ صدوق که در کتاب «مستدرک الوسائل» آمده است و پس از اين تذکّر گفته:

و امثال اين امور که عالم را بر کاوش و جستجو وامي دارد، و موجب رسيدن به اموري مي شود که از آن غفلت داشته است، پس اي برادران بر شما باد کوشش و جدّيت که خداوند هيچ جوينده اي را نوميد نمي سازد.

کتاب حاضر هشت بخش دارد به مقدار ابواب بهشت برين (جنّة المأوي) و بار اوّل به همت فرزندان برومندش به سال(1369 ق) در اصفهان به زيور طبع آراسته شد (يک جلد در 587 صفحه) و ديگر بار در دو جلد به طور جالب و ممتازي به چاپ مي رسد (سال 1398 ق).



[ صفحه 46]