شاهد بر اين مطلب روايتي است که در اصول کافي به سند خود از اسحاق بن عمار آورده که گفت: حضرت ابوعبد اللَّه صادق عليه السلام فرمود: اي اسحاق! تا مي تواني به دوستانم نيکي کن که هيچ مؤمني به مؤمن ديگر احسان يا کمک نکند مگر اين که صورت ابليس را خراشيده و به دلش زخم زده است. [1] .

مي گويم: اين حديث دلالت دارد بر اين که کمک به مؤمن و احسان به او دو سبب براي خراش صورت ابليس و زخم زدن به دل او است. و ما مکرر گفته ايم که دعا براي تعجيل فرج مولايمان صاحب الزمان عليه السلام کمک و احسان است، و آن حضرت اصل ايمان و رئيس اهل دين است، پس اين فايده بر اعانت و احسان به آن حضرت به نحو اکمل حاصل مي گردد.