و بر اين امر دلالت مي کند روايتي که در بحار به سند خود از حضرت ابي عبد اللَّه



[ صفحه 613]



صادق عليه السلام از پدرش از جدش از امير مؤمنان علي عليه السلام که فرمود: بهشت را هشت درب است، از يک در پيغمبران و صديقين داخل مي شوند، و از در ديگر شهدا و صالحين و از پنج در شيعيان و دوستان ما داخل مي شوند، پيوسته بر صراط خواهم ايستاد. دعا مي کنم و مي گويم: پروردگارا! شيعيان و دوستان و ياران مرا و کساني که در دنيا از من پيروي کردند به سلامت بدار. پس از باطن عرش ندا مي رسد: دعايت را مستجاب کردم و درباره شيعيانت شفاعت دادم. پس هر مرد از شيعيانم و کساني که از من پيروي کرده اند و مرا ايري نموده و با آنها که با من سر جنگ داشته اند به عمل يا قول جنگ کرده است در حقّ هفتاد هزار تن از همسايگان و نزديکانش شفاعت مي کند. و از در ديگر ساير مسلمانان - کساني که شهادت لا إله إلاّ اللَّه را مي گفته اند و در دلشان ذره اي بغض ما اهل البيت نبوده - داخل مي شوند. [1] .

مي گويم: وجه دلالت اين که هر کس ولايت امير المؤمنين عليه السلام را داشته باشد و آن حضرت را ياري کند و با جنگ کننده با آن حضرت - با فعل و قول - جنگ نمايد، شفاعتش در حقّ هفتاد هزار نفر قبول مي شود، و مخفي نيست که دعا کردن در حقّ مولايمان صاحب الزمان عليه السلام و خواستن فرج آن جناب از اقسام نصرت و ياري امير مؤمنان عليه السلام به زبان است. زيرا که ياري حضرت حجّت عليه السلام ياري پدر بزرگوارش مي باشد، و چون حضرت صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشريف - انتقام گيرنده از دشمنان و ستمگران نسبت به امير المؤمنين عليه السلام است، پس هر آنچه در گرفتن اين انتقام مؤثّر باشد در اقسام نصرت آن حضرت داخل است، که از آن جمله دعا است - با توضيحي که قبلاً آورديم که دعا سبب زودتر واقع شدن فرج و ظهور آن حضرت است -.