خداوند متعال به برکت دعا کنندگان براي مولايمان صاحب الزمان عليه السلام عذاب و عقوبت را از اهل زمين دفع مي نمايد. تقرير اين مطلب دو گونه است:

اول: در آخر حديث قدسي که از عدّة الداعي قبلاً آورديم چنين است:... آن هايند که اگر خواسته باشم زمين را به کيفر و عقوبت هلاک گردانم، به خاطر آن قهرمانان از آن ها (اهل زمين) دفع نمايم. [1] .

دوم: در کمال الدين به سند خود از حضرت ابوجعفر باقرعليه السلام آورده که فرمود: زماني بر مردم خواهد رسيد که امام آن ها از ايشان غايب شود، خوشا به حال آنان که در آن زمان بر امر ما پايدار بمانند. کم ترين چيز از ثواب که به آن ها رسد اين که: خداوند متعال به آن ها ندا کند: بندگان و کنيزان من! به سرّ من ايمان آورديد و غيب مرا تصديق کرديد. پس بشارت باد شما را به ثواب نيک از من. اي بندگان و کنيزانم! حقّا که از شما قبول مي کنم و شما را عفو مي نمايم و شما را مي آمرزم. و به شما، بندگانم را از باران سيراب گردانم و باد را از آن ها دفع نمايم. اگر شما نبوديد عذابم را بر آن ها نازل مي کردم.... [2] .

وجه استشهاد براي بيان مقصود اين که: اهتمام و مداومت در دعا براي حضرت صاحب الزمان عليه السلام سبب پايدار ماندن بر سنّت و شيوه امامان عليه السلام است، و بدين ترتيب وسيله اي مي شود براي رسيدن به اين مکرمت ارزنده.