مداومت در دعا براي مولايمان صاحب الزمان عليه السلام سبب مي شود که خداوند متعال



[ صفحه 567]



انسان را در عبادت تأييد مي نمايد، دليل بر آن روايتي است در عدّة الداعي از پيغمبرصلي الله عليه وآله آمده که فرمود: خداوند سبحان فرمود: هرگاه بدانم که اشتغال به من در بنده ام غالب است، شهوتش را در سؤال و مناجات خودم قرار مي دهم، و هرگاه بنده ام چنين شد، پس اگر خواست اشتباه کند بين او و اشتباه کردنش حايل شوم. حقّا که آنان اولياي من هستند، حقّا که آنان قهرمانان اند. [1] .

بيان دلالت اين که: همان طور که آيات و روايات دلالت دارند، دعا از مهم ترين اقسام عبادت ها مي باشد و شکّي نيست که ارزنده ترين و عظيم ترين انواع دعا آن است که براي کسي باشد که خداوند حقّش را بر تمام خلايق واجب ساخته، و به برکت وجود او فيض به همه موجودات رسيده است. و نيز بدون ترديد مراد از اشتغال به خداوند، مشغول بودن به عبادت او است، و همان است که مداومت بر آن سبب مي شود که خداوند انسان را در عبادت تأييد و مدد نمايد و او را از اولياي خود قرار دهد. نتيجه اين که: مواظبت و مداومت در دعا براي مولايمان صاحب الزمان عليه السلام و درخواست فرج و ظهور آن حضرت از خداوند موجب حصول اين فايده عظيم مي گردد. بنابراين بر اهل ايمان لازم است که در هر زمان و مکان به اين امر اهتمام ورزند.

و از اموري که مناسب و مؤيّد اين مطلب است اين که: برادر عزيز ايماني فاضل مؤيّد به تأييد سبحاني، آقا ميرزا محمد باقر اصفهاني [2] - که خداوند بر بزرگي اش بيفزايد و آنچه آرزومند است به او عنايت فرمايد - همين روزها برايم نقل کرد که: شبي از شب ها در خواب - يا بين خواب و بيداري - مولايم امام همام حضرت امام حسن مجتبي عليه السلام را ديدم که نزديک به اين تعبير، فرمود: بر منبرها به مردم بگوييد و به آن ها امر کنيد که توبه کنند و براي فرج و تعجيل ظهور حضرت حجّت عليه السلام دعا نمايند، و اين دعا مثل نماز ميّت نيست که واجب کفايي باشد و با انجام دادن آن از سوي بعضي از مکلّفين از سايرين ساقط گردد، بلکه مانند نمازهاي يوميه است که بر تمام مکلّفين واجب است آن را انجام دهند.



[ صفحه 568]